Mare Liefs

Fuerteventura, Gran Canaria, La Gomera, Tenerife, Kaap-Verdie, Martinique en de Domicaanse Republiek. In mijn gedachten vormen ze een denkbeeldige lijn waarlangs een zaadje van vriendschap werd geplant en opbloeide. Vanaf die eerste ontmoeting op een steiger in Gran Tarajal tot weer een afscheid vorig jaar in Luperon. Een lijn niet alleen van zeilavonturen maar ook een lijn  van  het geven van hulp, het delen van maaltijden, levensverhalen, af en toe felle discussies en hun zoektocht naar een plek om zich te vestigen. En nu gaan we elkaar opnieuw zien op de plek die zij uitgekozen hebben om te gaan wonen! Bij het binnenvaren van de hoge, groene en besloten baai van Luperon worden we overvallen door de tropische warmte. Ook al zijn de Bahama’s lekker warm, dit zijn we niet meer gewend. Gek toch hoe op zo’n korte afstand het klimaat door de grootte en de hoogte van het eiland (Hispanola waar ook Haiti op ligt) zo anders kan zijn. Binnen is het bloedheet omdat alle ramen tijdens de ov

  Slaapdronken stommel ik de trap op naar de kuip. Drie uur ’s nachts en tijd voor mijn wacht. Het was heerlijk rustig beneden. Weinig wind maar net genoeg om te kunnen zeilen en gewoon stabiel in bed te liggen en weg te dommelen met het geluid van zachtjes kabbelend water tegen de romp. Eric neemt zijn wacht en de koers met me door. Oef.. dat valt tegen! Ik wist dat we niet zo snel gingen maar we hebben per saldo in de afgelopen 3 uur maar 6 zeemijlen afgelegd. Van de Ragged islands /Bahama’s naar Luperon op de Dominicaanse republiek is het in een rechtstreekse lijn ca. 310 zeemijlen richting het zuidoosten.   De richting waar de wind op deze breedte meestal met een flinke kracht vandaan komt. Dat betekent dus vaak kruisen; zigzaggend zeilen, in hoeken van bij voorkeur niet minder dan 90 graden naar ons doel. En nu kijk ik niet naar een mooie rechte hoek maar naar een scherpe punt. Dat schiet niet op… Amerikanen noemen de route van de VS via de Bahama’s, Dominicaanse Republiek e

Langzaam zwemmen we langs het strand.   Om de boot durf ik niet meer goed door de haaien die we eerder bij naburige eilandjes gespot hebben..🙈   We hebben het verdiend vinden we😀. Twee broden gebakken en gekookt voor drie dagen op zee voordat we de prachtige Bahama’s morgen gaan verlaten. Nu even afkoelen. En   in gedachten passeren de afgelopen weken de revu . Wist je dat de Bahama’s uit meer dan 700 eilanden en meer dan 2000 koraalriffen bestaan? En verspreid over een gebied zo groot als Duitsland of Florida?   Van deze 700 eilanden hebben er maar ongeveer 30 dorpen of nederzettingen. Geen wonder dus dat we vaak voor anker liggen bij een onbewoond eiland. Tot nu toe was dat steeds op een paar uur varen van een nederzetting. Maar nu zijn we in een gebied verder van de bewoonde wereld. De Jumentos cays,   een serie kleine eilandjes in het meest zuidoostelijke deel van de Great Bahama bank.   Op maar zo’n 100 kilometer verwijderd van Cuba. De waarschuwing voor zeilers die hier n

  Lauw water spat tegen mijn benen terwijl we over de golven stuiteren. Ondanks de duisternis verlicht de maan het water genoeg om op ondiepe plekken de bodem te kunnen zien. Ik zit met mijn rug naar de boeg, gehuld in een oliejas over mijn bikini, met de capuchon over mijn hoofd getrokken. Een leuke outfit voor een avondje uit toch? Het water deert mij niet, maar Eric krijgt de volle lauwe douche in zijn gezicht en heeft last van zout in zijn ogen. Hij stuurt onze dinghy met topsnelheid naar de andere kant van de uitgestrekte baai, terwijl de groep ankerlichtjes waar we vandaan komen steeds kleiner wordt. Bijna vierhonderd boten liggen hier nu, hoorden we vanmorgen op het scheepsradionet dat elke ochtend om 8 uur precies start voor en door de bootbewoners die hier aanwezig zijn. Het duurt ruim een uur en tijdens deze sessie wordt van alles besproken: wie er zijn aangekomen of vertrekken, allerhande activiteiten, wie iets nodig heeft of juist over heeft. Georgetown is dé plek waar veel

We vertrekken naar de Bahama’s. Naar Karin en Eric, onze lieve vrienden waar we in 1992 al mee rondzeilden in Griekenland. Even relaxen na een hectische periode, en heel last minute geboekt. Tijdens de voorbereidingen op deze reis krijgen we lijstjes van Karin wat we mee moeten nemen uit Nederland: koffiefilters, borrelnoten, drop, stekkertjes en er wordt een broodrooster, duikbril en een onderdeel voor de motor bij ons thuis bezorgd. Op Schiphol nog even een paar liter whiskey kopen en daar gaan we. In Atlanta overstappen, langs de security, stress…. En de whiskey weer inleveren.  Deze douanier zal nu wel dronken zijn! Zo balen! Achteraf bleek dat Karin nog graag iets had willen laten bezorgen in Zutphen, een toy aangeprezen door Heleen van Royen. Maar ja,… om mij nu aan de douane uit te laten leggen wat het precies was en voor wie vond ze dan ook wel een beetje te……Pfff…geluk zit in een klein hoekje. Nu en toen... Eric zit op het strand klaar om ons op te halen met de bijboot, want M