Mare Liefs

Weet je nog, die oude Fa-reclame uit de jaren 70? Die met die dame, ontblote borsten (tja dat kon toen nog 😉) extatisch douchend onder een waterval, met een zeepje dat rook naar vrijheid en wilde limoenen? Oké, misschien alleen een flashback voor de boomers onder ons, maar ik zweer je, die vibe, ruig, zoet en tropisch ervaren we hier op Fatu Hiva. Een ruig paradijs De eerste aanblik van Fatu Hiva is alsof moeder natuur haar beste werk heeft opgespaard voor dit ene eiland. Hoge, dramatische rotsformaties torenen boven onze boot uit. De zoete geur van tiaré en frangipani zweeft ons tegemoet en vermengt zich met de zilte oceaanbries. Een tropische cocktail om nooit te vergeten. En dan zijn er de manta rays, die bijna dagelijks de baai bezoeken. Vanaf de boot is het al een spektakel, die reusachtige beesten die met hun enorme bekken plankton uit het water stofzuigen. Maar als we het water induiken is het pure magie. Tientallen van die zachtaardige reuzen zweven om ons heen, als gigantisch...

  ''Zou ik hier willen wonen? 🤔'  mijmer ik terwijl we tussen de boeitjes van de parelkwekerijen slalommen ⚓ . Het is de vraag die we elkaar tijdens onze inmiddels vijf jaar durende zeilreis al regelmatig hebben gesteld. Gisteren waren we weer te gast voor de zondagse lunch bij Valérie en Hervé op Taravai. Nu varen we terug naar onze thuisbasis in Rikitea. Net zoals ‘vroeger’ na een weekendje IJsselmeer weer terug naar Schokkerhaven. "Zullen we zo eerst fruit gaan plukken? 🍌🍋 We kunnen wel weer wat bananen gebruiken. (’t Is alles of niks met die krengen; je plukt ze groen als je ze nog niet kunt eten en dan zijn ze allemaal tegelijk rijp.) Dan lopen we daarna even langs Jojo om baguettes te bestellen voor morgen en een patatje te eten." We leggen de bijboot vast aan de kade en lopen het dorp in. Lekker om weer even de benen te strekken. Wendy 🐕 , zo hebben we ‘onze’ hond gedoopt, komt jankend en kwispelend op ons afgerend. Blij om ons weer te zien, loop...

Het seizoen is aan het veranderen. ☀️🍂 We merkten het al tijdens de eerste wandelingen: het is herfst. De warme kleuren, het lage middagzonnetje, de winter nadert. Het wordt steeds vroeger donker. Een soort mind trick. We leven in een omgekeerde wereld. Waar Joris en Julia nu puffen van de hitte, en het bij Wouter en Lyan tot laat op de avond nog licht is, trek ik om een uur of vijf als het wat frisser en donker begint te worden een vestje aan. 's Avonds zitten we regelmatig gezellig binnen een serietje te kijken.  En soms, ’s nachts, een dekentje op 't bed. Het voel een beetje als de donkere dagen voor kerst. 🌒🧣🌲 Maar ik moet het niet overdrijven. De temperaturen zijn heerlijk. Perfect voor lange wandelingen of klimpartijen, en nog steeds warm genoeg om te snorkelen. De winter brengt hier ook de Maramu, een stevige zuidoostelijke wind. De hoofdankerplek bij Rikitea ligt open naar het zuidoosten, maar het rif voor het dorp biedt meestal voldoende beschutting. En als het ech...