Mare Liefs

Met een verse kop koffie in de hand kijk ik naar het schouwspel voor me op het water. Vissers uit het dorp zijn met hun bootjes en netten in de weer om aas te vangen voor de grote vissen die ze later vandaag hopen te gaan vangen.  Pelikanen vliegen met ze mee. Daarachter het strand met wat palmbomen, huisjes,  een winkel en ons café. En daarboven rijst het regenwoud met wat flarden mist in het ochtendzonnetje. Zo meteen een paar rondjes om de boot zwemmen en vanmiddag met de bijboot naar ons favoriete strandje om te snorkelen. Of zullen we naar het strandje met de waterval varen waar we ons Adam en Eva wanen?  We zijn in Charlotteville, Tobago. Zeilend vanuit Trinidad tegen de heersende wind en stroming in maar met een gunstig weergaatje prima te doen. De Carieb zoals het was hadden we al gehoord van een paar andere zeilers. En inderdaad, wat een relaxed oord en wat een relaxte mensen.  Het werkt aanstekelijk en we raken zelf ook in de relax-modus.  We doen wat kleine klusjes, maken ze

  In ons vorige blog stelde ik de vraag wat en waar thuis is voor deze twee zeezigeuners.  Onderweg van Philadelphia naar Amsterdam verheugen we ons om Wouter en Sascha, en familie en vrienden in Nederland weer te zien! Maar ik ben tegelijkertijd ook een beetje gespannen.  Deze reis planden we een half jaar geleden net voordat mijn vader plotseling overleed. Vooral ook om weer even ruim tijd met hem door te kunnen brengen. Dit keer niet meer samen eten.   De benedenverdieping, waar hij woonde, is nu verhuurd aan een jong gezinnetje. Dat zal even vreemd zijn.  En is Nederland nog thuis?  Natuurlijk! Ons vaderland. Land van Wouter en van Sas, land van onze familie en vrienden. Land waar onze wieg stond en ons huis staat.  Land van drop, kaas en bitterballen.  Maar is het ook nog het vrije land uit dat liedje dat ik zo mooi vind? Van duizend meningen? Wars van betutteling?  Of is het dat land aan het worden uit dat andere liedje? Waar je bang en voorzichtig met je mening moet omgaan en wa