Mare Liefs

Met een magnifiek uitzicht op de toppen van de Picos de Europa tuffen we op de motor rustig richting Gijon. Eric leest wat. Wouter doet wederom een poging om een visje te scoren. Sascha stuurt een filmpje de wereld in van de dolfijnen die ons zojuist een tijdje vergezelden. En ik heb tijd om een nieuw blogje te schrijven.  Allereerst wil ik jullie bedanken voor alle reacties die we steeds krijgen!!! We waarderen de mailtjes, appjes en berichtjes op Facebook en Instagram enorm 👍!! We krijgen regelmatig vragen of we geen last hebben van de corona perikelen. Even afkloppen... maar tot nu toe valt het allemaal erg mee. Ok, hier in Spanje draagt iedereen braaf een mondkapje en wij dus ook.  We checken dagelijks even de headlines op internet maar het ontbreken van de dagelijkse portie slecht nieuws via de tv vind ik best heilzaam.  Maar terug naar afgelopen zondag. Wouter en Sascha arriveren rond twaalf uur bij de haven met tassen vol met verjaardagscadeautjes. Komende twee weken varen ze m

Sorry, sorry, sorry! Ik heb me een beetje vergist.. In ons vorige blog schreef ik dat we vorige week bijna aankwamen in Spanje. Dát was niet zo. Geen navigatiefoutje hoor, we arriveerden wel precies op de plek waar we wilden zijn, maar níet in Spanje.  Kort voor aankomst checkte ik nog even in de Reeds (een soort bijbel voor zeilers aan de Atlantische kusten van Europa) of er nog bijzonderheden waren voor de aanloop en mijn oog viel op een stukje over de vlagetiquette voor dit gebied. Je hoort in het land waar je als buitenlands schip te gast bent de vlag van het desbetreffende land in het stuurboordwant te hangen. Nu heb ik alle vlaggen tot aan Australië aan boord maar tot mijn schande dus niet van het land waar we nu aankwamen; Euskadi, ofwel Baskenland. Wel een Spaanse vlag, maar de Spaanse vlag alleen zou als een belediging gezien worden, aldus de Reeds. Dan maar beter niets. Ik heb nog een poging gedaan om een Deense vlag om te bouwen tot een Baskische, maar helaas onvoldoende gr

Bijna in Spanje... We hebben het gedaan! We zijn de Golf van Biskaje overgestoken! Die grote plas water tussen Engeland en Spanje waar zeilers met respect, angst en beven, of stoere praat in de kroeg over spreken. De plek waar de wind en golven zich van haar slechtste kant kunnen laten zien en waar de zee met een diepte van 100 meter in slechts 25 mijl verandert naar een oceaan met een diepte van 4000 meter.  Meestal wordt de Golf van Biskaje overgestoken vanaf Falmouth in het zuid-westen van Engeland. En dan in 1 streep, ruim 400 zeemijlen naar A Coruna in Noordwest Spanje. Daar heb je zo'n 4 dagen voor nodig en dus ook een periode met goed weer en goede wind van ca. 5 dagen. Lastig dus en soms lang wachten op het juiste weergaatje.  Maar als je niet van de hoge wilt of kunt duiken dan is er nog de optie om vanaf Brest naar het zuiden te gaan. Dat scheelt in elk geval weer 100 mijl. Maar goed wij  zouden niet van de hoge, en ook niet van de lage duiken.  En geen stoere praat hoor,

 "Karin, kom snel naar buiten! Dolfijnen!" Terwijl ik me naar boven haast zie ik ze al weer onder de boot doorschieten. Sinds onze aankomst in Bretagne, bijna 3 weken geleden, hebben we deze bijzondere dieren al vaak mogen zien. En ik kan er geen genoeg van krijgen.. Het begon bij de Iles Chausey waar we voor anker lagen en ze naast de boot aan het spelen of jagen waren. En nu, terwijl de windvaan ons zuidwaarts stuurt en we Bretagne verlaten, lijkt het alsof ze ons nog even gedag komen zeggen.  Het is een mijltje of 30 van Houat naar Pornichet waar we vandaag willen bevoorraden want de boot is behoorlijk leeg gegeten inmiddels. Ons bijbootje ligt weer  op het dek vastgebonden alsof er windkracht 12 verwacht wordt.. Laat dat maar aan Eric over! 'van Leeuwen-vast' noemen ze dat. Wellicht dat jullie het spreekwoord kennen: ''Dankzij spijkers van van Leeuwen..."? Nou dat spreekwoord is dus afkomstig uit de familie van Eric ;) Afgelopen weken zeilden we steed

Filmpje!