Uitzicht op de bergen

Met een magnifiek uitzicht op de toppen van de Picos de Europa tuffen we op de motor rustig richting Gijon. Eric leest wat. Wouter doet wederom een poging om een visje te scoren. Sascha stuurt een filmpje de wereld in van de dolfijnen die ons zojuist een tijdje vergezelden. En ik heb tijd om een nieuw blogje te schrijven. 

Allereerst wil ik jullie bedanken voor alle reacties die we steeds krijgen!!! We waarderen de mailtjes, appjes en berichtjes op Facebook en Instagram enorm 👍!!

We krijgen regelmatig vragen of we geen last hebben van de corona perikelen. Even afkloppen... maar tot nu toe valt het allemaal erg mee. Ok, hier in Spanje draagt iedereen braaf een mondkapje en wij dus ook.  We checken dagelijks even de headlines op internet maar het ontbreken van de dagelijkse portie slecht nieuws via de tv vind ik best heilzaam. 

Maar terug naar afgelopen zondag. Wouter en Sascha arriveren rond twaalf uur bij de haven met tassen vol met verjaardagscadeautjes. Komende twee weken varen ze met ons mee. Eric en ik hebben wel wat twijfels over het komende traject langs de Noord-Spaanse kust. Vanaf hier is het alleen maar  westwaarts varen tot A Coruna. ''Galernas'', dangerous squally NW winds can blow with little warning, zegt de Reeds (die zeilersbijbel voor deze kust, weet je nog). "Swell", ofwel deining die hier van de oceaan binnen komt rollen kan daarnaast de toegang tot de vaak ondiepe haveningangen gevaarlijk maken. En zeker in het lange stuk  kust tussen Santander tot Gijon zijn er maar weinig mogelijkheden voor ons schip om ergens aan te leggen. 

Maar, het schijnt wel mooi te zijn.. en dat is het!  Ook hier blijkt de werkelijkheid best mee te vallen, sterker nog, dit traject overtreft onze stoutste verwachtingen. 

Met ons buikje nog vol van de pinxtos verlaten we op maandag Bilbao en varen richting het westen. Bij een lagune achter Laredo gooien we het anker uit. Een mooi strandje lonkt, daar kunnen we eindelijk eens gaan oefenen met de drone. Het was ons niet opgevallen dat er iets verderop een klein verkeerstorentje staat. Militair terrein.. en Eric vindt 't toch niet zo'n goed idee om verder te vliegen. Nog geen drone foto's dus, wel een foto van de drone..

Op dinsdag gaan we richting Santander en gaan de hengel  en de paravaan uit. Ondertussen slijpen Wouter en Eric alvast het fileermes met de slijpset die Eric voor zijn verjaardag kreeg. Het blijven koks tenslotte! Het anker gaat weer uit in een mooie baai, de cobb gaat aan en 's avonds worden opnieuw de messen geslepen maar dan met klaverjassen, punto  en sushi. 

We krijgen steeds meer vertrouwen in ons anker maar de volgende ochtend blijkt dat we dit keer té vast liggen. Het anker gaat met geen mogelijkheid omhoog. Wouter en Eric duiken het water in en zien dat de ketting vast zit om een steen. De vijf meter diepte blijkt teveel om naar beneden te zwemmen en het ding los te krijgen. Gelukkig hebben we een tijdje terug een klein duiksetje gekocht voor dit soort situaties en daarmee klaart Eric de klus in no-time👌

Vanaf Santander varen we met uitzicht op de Picos de Europa, een bergketen met toppen tot  2648 meter op slechts 20 km van de kust. We gaan vandaag een poging doen om in San Vicente de la Barquera aan te leggen. Lukt dat niet dan moeten we 30 mijl verder, lukt dat ook niet  dan moeten we vandaag nog een keer 27 zeemijlen naar Gijon.  Maar het lukt! We manoeuvreren voorzichtig rondom hoogwater door de smalle haveningang. Aan de kade waar de vissersschepen liggen mogen wij niet afmeren. We gooien het anker maar uit, voor ons gevoel midden in het dorp op de enige plek die overblijft en diep genoeg is. We verwachten min of meer  dat er iemand komt die ons wegstuurt maar dat gebeurt niet. We hebben wel veel bekijks, zwaaien wat en er wordt terug gezwaaid maar niemand die zich verder druk maakt. We pakken de bijboot en gaan verder de rivier op en genieten van de rust en uitzicht. 

Donderdag is het grijs en motoren we naar Ribadessella - geen wind. Het uitzicht op de bergen ontbreekt dit keer. Wederom is de aanloop een beetje spannend; erg smal, een drempel (richel van zand en daardoor op die plek ondiep), een kademuur aan bakboord en brekende golven aan stuurboord. We vinden een prachtig plekje in de puerto deportivo waar de heren op leeftijd van de lokale visclub ons alleraardigst ontvangen. We krijgen de sleutel van de douches en toilet en hebben zelfs een wasmachine én droger tot onze beschikking. Wat een FEEST! Ik moet jullie bekennen, ik heb geloof ik wel 5 minuten vergenoegd naar een draaiende wasmachine zitten kijken. Wat een fántastische uitvinding! En dan met je neus de geur van dat schone, droge goed opsnuiven.. Tja wat je thuis zo gewoon vindt is hier bijzonder.

Als we de volgende ochtend wakker worden schijnt het zonnetje weer en zien we pas echt in wat een prachtige omgeving we terecht gekomen zijn. Hier blijven we een tijdje liggen en we halen de wandelschoenen uit de kast.

Mare Liefs,

Karin

Corona vierkantjes op het strand..

En gespierde surfboys ;)