Mare Liefs

  Wanneer ik mijn ogen dicht doe dan zie ik de streepjes van de wind-app nog steeds. Ik heb zo vaak alle opties bekeken dat de animaties in mijn netvlies lijken gebrand. Ik kan de slaap niet vatten. Waar hangen we over drie dagen uit? Ik heb geen flauw idee.  Ruim een jaar lang hebben we kunnen genieten van relatief stabiele passaatwinden; vrijwel altijd oost. En aangezien wij naar het westen voeren een makkie. Maar nu we noordwaarts,  naar de VS willen, krijgen we met andere weersystemen te maken. Het plan is om zoveel mogelijk gebruik te maken van de golfstroom die langs de kust van de VS loopt. We hebben berekend dat we tot Cape Hatteras in North Carolina zo’n 200 zeemijlen ‘cadeau’ kunnen krijgen. Maar dan hebben we wel minstens 3 dagen achter elkaar goed zeilweer nodig. En dat weergat is lastig te vinden. Nog een paar weken wachten roepen de Amerikanen die we tegenkomen. Maar hoewel we nog genoeg tijd hebben, 24 juni moeten we in New York zijn, is de knop bij mij...

  Nooit hadden we gedacht dat water zoveel kleuren kon hebben. Van babygeel, mintgroen tot turquoise en diep inktblauw. En dat in één oogopslag. Ik probeer het vast te leggen  in ontelbare foto’s. Hoewel er best aardige plaatjes bij zitten, frustreert het me dat ik niet écht vast kan leggen wat we zien. Van de kleurenpracht die mijn hersenen registreren blijft maar een kleine strook op de meeste foto’s over. Ondiep, nog ondieper en dan een diep blauw ''blue hole' 50 meter diep. Daarachter in het midden ligt Marelief voor anker op een meter of 2,5. We zijn in de Bahamas. Zo’n 3000 eilanden en cays   verspreid over 470.000 km2 water, waarvan we er inmiddels 20 bezocht hebben.   De naam zou komen van het Spaanse ‘baja mar’ wat ondiep water betekent. En dat ondiepe water zorgt voor al die prachtige kleuren. Vijftig tinten blauw maar af en toe ook zeven kleuren 💩. Want we blijven de grenzen van de diepgang van ons Mareliefje opzoeken.. Tot 10 centimeter onder de kiel. ...