Mare Liefs

Nee, het zal toch niet.. Zoveel Nederlandse schepen zullen daar toch niet komen? Ik denk aan het bijzondere whatsappje van Joris en Julia vorig jaar april tijdens een weekendje weg naar Annapolis. En de foto die ik kreeg van dat Nederlandse schip dat daar voor anker lag en waar Joris enthousiast naar zwaaide en een kort praatje mee maakte. In de marina van Samana ontmoeten we Gees en Ate die vanuit de VS met hun schip op de terugweg naar de Carieb zijn. Dat vraagt om het uitwisselen van informatie en met de Ipad in de hand bekijken we hun route en tips. ‘’Wanneer waren jullie dan in Annapolis? Misschien hebben jullie onze zoon ontmoet.” En na wat zoeken naar de bewuste whatsapp blijk ik inderdaad een foto van Joris met Ate en Gees op mijn telefoon te hebben staan. Wat een kleine wereld is het toch! Onze tijd in de Dominicaanse republiek is een aaneenschakeling van bizarre, onverwachte en geplande ontmoetingen en een kruispunt van wegen. Veelal Amerikanen en Canadezen die op weg z...

“Could you look up, dear?” Ik doe braaf wat me gevraagd wordt maar vraag me af waar ik nu weer in verzeild ben geraakt. Zojuist heb ik me een winkel in laten lokken door een jongeman die me een monstertje met crème in mijn handen duwde en nog iets anders, speciaal voor mij, binnen had liggen😉. Zijn perfect gemanicuurde handen kloppen nu zachtjes een of ander goedje onder één oog. Ok, kan ik nu weg..? Ik voel me hier totaal buiten het plaatje. Make-up-loos en met mijn lompe wandelschoenen onder een zomerjurk. Maar nee, het is nog niet voorbij. Hij pakt een mini ventilatortje en houdt dat voor mijn oog. Wtf. Er komt nog een collega aan huppelen en hij bekijkt onderzoekend mijn oog. " That’s spectácular!!” gilt hij verrukt. “That’s amázing!!” roept de jongeman met het ventilatortje blij. Er wordt een spiegel voor mijn gezicht gehouden maar ik wil niks zien. Ik wil weg hier. Waar is Eric?  Het is maanden geleden dat we in een grote stad waren en we zijn het even ontwend. Na het vertr...