Sorry, sorry, sorry! Ik heb me een beetje vergist.. In ons vorige blog schreef ik dat we vorige week bijna aankwamen in Spanje. Dát was niet zo. Geen navigatiefoutje hoor, we arriveerden wel precies op de plek waar we wilden zijn, maar níet in Spanje.
Kort voor aankomst checkte ik nog even in de Reeds (een soort bijbel voor zeilers aan de Atlantische kusten van Europa) of er nog bijzonderheden waren voor de aanloop en mijn oog viel op een stukje over de vlagetiquette voor dit gebied. Je hoort in het land waar je als buitenlands schip te gast bent de vlag van het desbetreffende land in het stuurboordwant te hangen. Nu heb ik alle vlaggen tot aan Australië aan boord maar tot mijn schande dus niet van het land waar we nu aankwamen; Euskadi, ofwel Baskenland.
Wel een Spaanse vlag, maar de Spaanse vlag alleen zou als een belediging gezien worden, aldus de Reeds. Dan maar beter niets. Ik heb nog een poging gedaan om een Deense vlag om te bouwen tot een Baskische, maar helaas onvoldoende groen textiel aan boord 😏. Dan maar even wachten tot we het juiste vlaggetje kunnen scoren.
Afgelopen week zeilden we langs de kust van Euskadi dus, die loopt van Hondarribia tot aan Bilbao. En wat een onverwachte verrassing bleek dit te zijn. Er zijn maar weinig Nederlandse zeilers die dit gebied aandoen en de informatie is enigszins beperkt dus we wisten niet helemaal wat ons te wachten stond. Zelfs onze nieuwe (digitale nautische) kaarten blijken niet altijd helemaal juist. Daarnaast is taal wel een dingetje. Zeker in de kleinere plaatsjes kom je met Engels niet uit de voeten. En met mijn poco Espagnol tegenover het gesproken Baskisch gaat een telefoongesprek, laat staan een oproep via de marifoon om een plek in een haven te regelen, moeizaam. Een beetje puzzelen dus, maar het was het waard.
We wandelden een deel van de ‘camino’, de pelgrimsroute die naar Santiago de Compostela leidt. Prachtig, over beboste berghellingen en vissersdorpjes die daartussen verscholen liggen. Toen naar mondain San Sebastian waar we heerlijke pinxtos aten in verschillende barretjes, maar ook de hoofdprijs voor een mooring betaalden. Inclusief taxibootje naar de stad en toegang tot de kakkineuze yachtclub, dat dan weer wel..
En in Lekeitio en Mutriku echt overal steegjes met balkonnetjes vol bloemen én wasgoed. Maar ook veel spandoeken aan die balkonnetjes die roepen om onafhankelijkheid en het terug naar huis brengen van de ruim 400 Baskische strijders die opgesloten zitten in gevangenissen in Spanje en Frankrijk.
Gisteren kwamen we aan in Bilbao. Wouter en Sascha komen morgen aan, dus de boot moet volgeladen worden. Je zou het niet zeggen maar die meid kan eten…😮. En aangezien ze hier meerdere Lidl’s hebben én ik dol ben op die repen met karamel zeezout had ik grootse plannen. De fietsjes eruit dus. Accu’s opladen, want ja er is weer een jaartje bij dus we rijden inmiddels wel elektrisch. Banden oppompen. ‘Waar is die pomp nou gebleven?..' O niet in dat luik, maar verdorie daar hebben we wat vochtigheid. Kortom de hele boot op zijn kop maar uiteindelijk op de fiets naar de Lidl die volgens de website gewoon open moest zijn tot 9 uur vanavond, maar potdicht zat.
Dat vroeg om opheldering. Dus in mijn beste poco Espagnol aan een voorbijganger gevraagd hoe het zat. ‘Siesta’ verstond ik. Ok maar cuando abierto dan? Siesta, da’s toch gewoon een lunchpauze? In dit geval niet. Lunes, maandag gaat het weer open want er was vandaag iets met een virgin, maagd. Ik dacht waar hébben ze het over, maar toen ging er toch een lichtje branden. Alles gesloten vanwege Maria ten hemelopname. Ik had het kunnen weten, op Eric’s verjaardag 😇
Mare Liefs,
Leuke post en foto's! En ja, ook hier is 15 augustus nationale feestdag.
BeantwoordenVerwijderenTja, ergens had ik het natuurlijk kunnen weten😁
Verwijderen