Na een paar geweldige zeiltochten van Porto naar Cascais / Lissabon en vanaf daar naar de Algarve zijn we inmiddels dus aan de zuidkust van Portugal gearriveerd! Het was puzzelen en keuzes maken om goede wind in de zeilen te hebben omdat we een verschrikkelijke hekel hebben aan motorzeilen. De noordelijke winden zorgen voor een voor de windse koers waarbij je dan het liefst een stevige windkracht wilt hebben omdat je anders de hele trip, door de oceaandeining, van links naar rechts wordt geslingerd. Oh ja, en we willen ook geen mist of regen maar een lekker zonnetje onderweg. En die bestelling hebben we ook echt gekregen! Wanneer je dat wordt geleverd dan wil je ook gaan. Dus beperkten we ons bezoek bijvoorbeeld aan Lissabon tot 2 dagen. Onderweg nog een zeilwedstrijdje gedaan met de Blue Beryl. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we weliswaar vooruit vlogen met ons volledig uitgeboomde melkmeisje. Maar met de oranje genaker voor de boeg kwamen Sander en Yvette steeds dichterbij. En elke keer die dolfijnen. Tientallen, die soms wel tot een uur met ons meezwommen. En niet alleen bij ons, ook bij de andere schepen waar we mee opvoeren. Sander van de Satori heeft daar een prachtig filmpje van gemaakt. We hadden deze al op FB gedeeld maar voor de mensen die het nog niet gezien hebben, echt even kijken, zo mooi..
Conclusie.... wat was het genieten! We hebben een paar goede keuzes gemaakt, mooi geluk gehad en de dieseltank is nog vol!
100 dagen op pad, een mooie gelegenheid om de champagnefles open te maken
Cobben op het achterschip
Fietsjes eruit en de bergen in naar Sintra waar de Moren, Portugese koningen en andere rijke lieden bijzondere paleizen, huizen en tuinen gebouwd hebben. Prachtig en de inspanning meer dan waard. En over die inspanning gesproken, pffff.... mega steile beklimmingen en aan de terugreis leek geen einde te komen. Met een rauwe kont en veel gemaakte foto ‘s uiteindelijk weer bij Marelief aangekomen. De andere dagen veel wandelingen gemaakt langs de kust. Ook naar Estoril op zoek naar een restauranttip van oud collega Lisette. Helaas konden we die niet scoren..
Sintra, palacio da Pena
Fietsend langs alle kastelen en landhuizen van Sintra
Quinta da Regaleira, net Zwijnstein..
ook mooi..
Toen naar Lissabon. Met weinig wind en stroom tegen gingen we op een gegeven moment nog maar 1,5 knoop. We moesten de motor bijzetten. Uiteindelijk konden wij toch varend onder de brug door! Karin op de punt, wat een lawaai van al dat verkeer en de treinen die er overheen gaan. Vanuit de tweede haven na de brug een openbaar vervoer dagkaart genomen en vooral met de bekende tramlijn 28 de mooiste wijken bezocht.
De afgelopen dagen zijn we met kleine stapjes het hier aan het verkennen. Lagos enkele dagen voor anker. Ondanks het laagseizoen bleek daar nog genoeg vertier. Met de medezeilers van Satori, Skellig, Philos en Blue Beryl gekletst, geborreld en ..... zelfs met Sander Droog van BB gaan avondvissen. Alleen een lijn op de bodem gevangen..., maar bier en whiskey maakten veel goed. Dit zijn toch wel hele leuke ervaringen. We mochten van onze dames in eerste instantie alleen terugkomen met minstens 1 vis. Maar na wat onderhandelen via de marifoon, nek massages e.d., konden we weer aan boord. Nog steeds met lekker weer daarna naar het waddenachtige gebied van Alvor. Bij de ingang voor anker gegaan en met de bijboot naar de haven. We hebben een lange hike gedaan en na een paar uurtjes bij ons aan boord een gezellige avond gehad met Satori en BB die bij ons in de buurt lagen. Omdat er een paar dagen slecht weer in het verschiet lag, met heel veel wind, zijn we de haven van Portimao ingegaan. Daar doen we wat klusjes en hangen met Marelief zo nu en dan strak in de lijnen. Vanaf donderdag verdwijnt de stevige wind en komt de zon weer tevoorschijn. Dan gaan we weer verder met onze trip langs de Algarve!
We vertrekken naar de Bahama’s. Naar Karin en Eric, onze lieve vrienden waar we in 1992 al mee rondzeilden in Griekenland. Even relaxen na een hectische periode, en heel last minute geboekt. Tijdens de voorbereidingen op deze reis krijgen we lijstjes van Karin wat we mee moeten nemen uit Nederland: koffiefilters, borrelnoten, drop, stekkertjes en er wordt een broodrooster, duikbril en een onderdeel voor de motor bij ons thuis bezorgd. Op Schiphol nog even een paar liter whiskey kopen en daar gaan we. In Atlanta overstappen, langs de security, stress…. En de whiskey weer inleveren. Deze douanier zal nu wel dronken zijn! Zo balen! Achteraf bleek dat Karin nog graag iets had willen laten bezorgen in Zutphen, een toy aangeprezen door Heleen van Royen. Maar ja,… om mij nu aan de douane uit te laten leggen wat het precies was en voor wie vond ze dan ook wel een beetje te……Pfff…geluk zit in een klein hoekje. Nu en toen... Eric zit op het strand klaar om ons op te halen met de bijboot, wa...
Marelief dobbert zachtjes op het bijna lichtgevende turquoise water. Ik doe mijn snorkel op en spring voor de zoveelste keer van het zwemplateau. Direct achter de boot is het diep donkerblauw en begint onze achtertuin, een steile koraalwand die van 10 tot ca. 30 meter diepte gaat. Duiken? Nee. Die kennis is echt weggezakt en de herinneringen aan een paar enge momenten tijdens onze duiklessen jaren geleden zijn nog steeds te sterk. Ik vind het heerlijk om relaxed met mijn snorkel aan de oppervlakte te drijven in onze ‘voortuin’, het ondiepere stuk water dat Marelief scheidt van de kade. Onder de boot zwemmen grote scholen sergeant majoors die de aangroei van onze boot af eten. Ik flipper iets verder naar een ondiep stuk koraal bij de kant. Ik begin de vissen te herkennen… De prachtige blauwe doktersvissen, de nieuwsgierige Franse keizervis, de slangachtige trompetvissen die verticaal in het water hangen. Mijn favoriete visje, een eenzaam koraaljuweeltje, blauw met lichtgevende lich...
‘Nee, niet weer he’ zucht Eric vermoeid. Hij heeft er echt genoeg van dat mijn grote teen midden in de nacht in zijn oor prikt. Het is niet zo spannend als jullie wellicht denken, het is gewoon de schuld van de stevige wind die hier altijd staat! Diezelfde wind die ons begin juni in no time van Bonaire via Klein Curacao naar Curacao blaast. Wouter is weer twee heerlijke weken bij ons op bezoek en zeilt ook met ons mee! Fijn! Daar is ie weer!! Aankomst rond borreltijd dus meteen door naar Karels bar. We huren een auto en laten Wouter onze favoriete plekken op Bonaire zien. Boven: en dan is het tijd om afscheid te nemen van Bonaire. Wat hebben we hier een heerlijke tijd gehad! Onder: gelukkig hoeven we van Wouter nog geen afscheid te nemen. Samen varen we eerst naar Klein Curaçao en dan naar Curaçao. Willemstad en Daaibooi Na zijn vertrek geven we ons over aan de gezelligheid van het zeilersdorp op het Spaanse Water. Inmiddels liggen er meer dan 100 boten voor anker d...
Fuerteventura, Gran Canaria, La Gomera, Tenerife, Kaap-Verdie, Martinique en de Domicaanse Republiek. In mijn gedachten vormen ze een denkbeeldige lijn waarlangs een zaadje van vriendschap werd geplant en opbloeide. Vanaf die eerste ontmoeting op een steiger in Gran Tarajal tot weer een afscheid vorig jaar in Luperon. Een lijn niet alleen van zeilavonturen maar ook een lijn van het geven van hulp, het delen van maaltijden, levensverhalen, af en toe felle discussies en hun zoektocht naar een plek om zich te vestigen. En nu gaan we elkaar opnieuw zien op de plek die zij uitgekozen hebben om te gaan wonen! Bij het binnenvaren van de hoge, groene en besloten baai van Luperon worden we overvallen door de tropische warmte. Ook al zijn de Bahama’s lekker warm, dit zijn we niet meer gewend. Gek toch hoe op zo’n korte afstand het klimaat door de grootte en de hoogte van het eiland (Hispanola waar ook Haiti op ligt) zo anders kan zijn. Binnen is het bloedheet omdat alle ramen tijd...
Het is weer tijd voor een welverdiende zeilpauze! Hoewel we nog lang niet klaar zijn met ons zwervende bestaan, voelen we de behoefte om even stil te staan en tijd door te brengen met familie en vrienden in Nederland. Vooral willen we onze prachtige kleindochter Lucy eindelijk in de armen sluiten! Bovendien stijgen de temperaturen op Curaçao de komende maanden en beperkt het orkaanseizoen onze zeilmogelijkheden. Dus we laten de Marelief veilig achter op Curaçao, en vliegen half juli naar Pennsylvania. Naar Lucy, en naar de kersverse pappa en mamma. Zoals waarschijnlijk elke opa en oma zeggen: wat een feest! Wat een heerlijk, vrolijk en lief meisje. Lucy trekt mijn blik als een magneet naar zich toe; ik kan mijn ogen niet van haar afhouden! Het besef dat we niet in de buurt wonen en over een week weer weg zijn maakt nog eens extra dat ik elk moment in mijn geheugen wil griffen. Wat een rijkdom! Ik kon geen keuze maken uit de vele foto's die we gemaakt hebben. Daarom nog veel ...
Langzaam zwemmen we langs het strand. Om de boot durf ik niet meer goed door de haaien die we eerder bij naburige eilandjes gespot hebben..🙈 We hebben het verdiend vinden we😀. Twee broden gebakken en gekookt voor drie dagen op zee voordat we de prachtige Bahama’s morgen gaan verlaten. Nu even afkoelen. En in gedachten passeren de afgelopen weken de revu . Wist je dat de Bahama’s uit meer dan 700 eilanden en meer dan 2000 koraalriffen bestaan? En verspreid over een gebied zo groot als Duitsland of Florida? Van deze 700 eilanden hebben er maar ongeveer 30 dorpen of nederzettingen. Geen wonder dus dat we vaak voor anker liggen bij een onbewoond eiland. Tot nu toe was dat steeds op een paar uur varen van een nederzetting. Maar nu zijn we in een gebied verder van de bewoonde wereld. De Jumentos cays, een serie kleine eilandjes in het meest zuidoostelijke deel van de Great Bahama bank. Op maar zo’n 100 kilometer verwijderd van Cuba. De waarsch...
Slaapdronken stommel ik de trap op naar de kuip. Drie uur ’s nachts en tijd voor mijn wacht. Het was heerlijk rustig beneden. Weinig wind maar net genoeg om te kunnen zeilen en gewoon stabiel in bed te liggen en weg te dommelen met het geluid van zachtjes kabbelend water tegen de romp. Eric neemt zijn wacht en de koers met me door. Oef.. dat valt tegen! Ik wist dat we niet zo snel gingen maar we hebben per saldo in de afgelopen 3 uur maar 6 zeemijlen afgelegd. Van de Ragged islands /Bahama’s naar Luperon op de Dominicaanse republiek is het in een rechtstreekse lijn ca. 310 zeemijlen richting het zuidoosten. De richting waar de wind op deze breedte meestal met een flinke kracht vandaan komt. Dat betekent dus vaak kruisen; zigzaggend zeilen, in hoeken van bij voorkeur niet minder dan 90 graden naar ons doel. En nu kijk ik niet naar een mooie rechte hoek maar naar een scherpe punt. Dat schiet niet op… Amerikanen noemen de route van de VS via de Bahama’s, Dominicaanse Re...
Wat een mooie plaatjes weer. Geeft weer extra motivatie om een 'first mate' te vinden en zuidwaarts te trekken!
BeantwoordenVerwijderen