Gastblog van Sascha!

‘s Avonds laat kwamen we aan in Fort-de-France, de hoofdstad van Martinique. Champagne als ontvangst! Even acclimatiseren was het wel, het was namelijk ontzettend tropisch klam en warm. Ook was het even wennen om weer op de boot te zijn: het schommelen, het zuinig omgaan met het water en de toiletvoorschriften.

De eerste ochtend kwamen we erachter dat het niet alleen wennen was voor ons maar ook voor de boot. Het toilet was verstopt geraakt… Zonder enige moeite sprongen de moedige mannen in de bijboot om dit probleem op te lossen. Pompen, porren, poeren en uiteindelijk p… . Probleem opgelost (voor nu).

 

We konden gaan varen. Eerst een klein stukje zuidelijker, naar een mooie lichtblauwe baai. Daar lagen ook andere zeilers die Karin en Eric eerder ontmoet hadden. Dat was iets dat ik voorheen enkel van hun verhalen had gehoord of in hun blogs had gelezen. Ik vond het leuk om daar wat van mee te krijgen.

Op dag twee bleek dat de ideale weersvoorspellingen voor de oversteek naar Dominica eraan kwamen. Dominica is een eiland boven Martinique dat we ook ergens deze twee weken wilden bezoeken. 

Het zou een lange dag varen worden. ‘s Ochtends kreeg ik gelijk een zeeziekte pilletje aangereikt. We wisten namelijk allemaal van de vorige keer in Spanje hoe dat kon gaan met mij. 

Het noordelijke topje van Martinique kwam steeds dichterbij en vervolgens zaten we op de open zee tussen de twee eilanden. En dat was te merken. De boot kantelde en de angst sloeg lichtelijk toe, althans bij mij. Gelukkig zat ik op een boot met twee zeilers die net de oceaan hadden overgestoken en een zeilzoon die volgens mij überhaupt geen angst kent. Toch had ik maar een reddingsvest aangedaan voor mijn eigen gemoedsrust. Uiteindelijk, met hier een daar een kleine angstkreet is de oversteek prima en voorspoedig gegaan. We hebben zelfs tussendoor nog het dieren-naam-raad-spelletje gedaan.

In Dominica werden we hartelijk ontvangen. Een zogenoemde ´boatboy´ kwam al op ons af voordat we geankerd waren. De boatboy stelde zich voor en vertelde wat de gang van zaken was, o ja en dat hij het even had overgenomen van een vriend van hem die eigenlijk “de business” deed. Een aankomst piña colada van Wouter en een nootje later kwam een andere boatboy langs. “Hello, my name is Marcus (…) Security”, de zogenaamde vriend. Echter, bleek er een (vies) spelletje met hem te worden gespeeld: de eerste boatboy probeerde een deel van zijn business in handen te krijgen. Nou lekker, gelijk verwikkeld in de Dominicaanse piraterij (zoals Marcus dat noemt). 

Vanaf nu deden we alleen nog maar zaken met Marcus. 

Op Dominica hebben we twee dagtrips gemaakt. Op dag één kregen we de door Marcus Security geregelde tour van chauffeur Kelvin. Hij bracht ons eerst naar een waterval, met een prachtige wandeling door het regenwoud er naar toe. Daarna gingen we naar de hot springs. 

Het andere dagje uit bestond uit een boottocht op de Indian River. Een vrij smalle rivier, met de mooiste bomen aan de zijdes. Een deel van Pirates of the Caribbean is daar opgenomen. Aan het eind van de rivier was een rum tasting. Iets waar beide eilanden bekend om staan. En terecht, het was heerlijke kokos, limoen en passievrucht rum.

Die middag zijn we met de lokale bus naar een must-see strand gegaan. Het duurde wel even voordat hij ging rijden. Ze werken daar niet met tijdschema’s, maar met vraag en aanbod, iets waar Wouter wat moeite mee had. Maar alles werd gelukkig weer goed gemaakt toen het busje, tot op de laatste plek vol gevuld, eenmaal reed en Wouter de hele rit kon genieten van het vrolijke gezang van de man naast hem. 

Het strand was alles wat ik ervan had gehoopt.

Wat ik me nu ineens besef is dat ik het absolute hoogtepunt van het Dominica deel van de reis vergeet te vertellen, sorry!!!

Het vissen was tot nu toe nog niet gelukt. Wouter had alweer een paar dagen hoopvol achter de hengel gezeten, maar het mocht nog niet b(a)ijten. Voor vertrek van het zuiden naar het noorden van Dominica vroeg Wouter aan Marcus hoe hij dat deed: qua aas etc. ‘s Middags bleek dat Marcus de gouden tip had gegeven. Er zat een 15 kg wegende Wahoo aan de lijn. 

Mooi vind ik dat altijd. Trrrrrrr, die lijn gaat af en iedereen komt in actie. Wouter: doet hengelgordel aan en haalt geconcentreerd de vangst binnen. Eric: ondersteunt Wouter en staat klaar om vis van hengel te halen. Karin: reikt alle benodigdheden aan. Sascha: vangstproces vastleggen en tegelijkertijd, umh ja, paniekeren.

Wouter gaat vervolgens in chef-modus: maakt werkplek gereed, trekt fileer outfit aan (of eigenlijk uit), geeft instructies aan de anderen en begint de net uit z’n lijden verloste vis tot op de laatste graat te fileren.

Die avond aten we wahoo, een gegrild stuk en ceviche. Het smaakte erg goed, en dat zeg ik niet snel (iemand die zichzelf (vroeger) visitariër noemde). 

Karin en Eric zullen de komende weken nog wahoo eten, want wat een (goed gefileerde) vangst!

De tijd brak aan om weer terug te keren naar Martinique. In drie dagen tijd voeren we van Noord-Dominica naar Zuid-Martinique. 

 

Daar hebben we onder andere gesnorkeld, een auto gehuurd om het eiland verder te verkennen, dorpjes en stranden bezocht en gebarbecued.

Volgens mij is het inmiddels al een aardig lang verhaal aan het worden. Maar dat zal me vast vergeven worden, gezien Karin, Eric en Wouter weten hoe goed ik ben met het maken van keuzes. En tja, we hebben gewoon veel bijzondere dingen meegemaakt deze twee weken!

Voordat ik afsluit moet ik nog een ding afmaken. Het toilet verhaal. Want nee, het was toch nog niet verholpen. Sterker nog, het bleef ons de gehele vakantie achtervolgen. Pompen, porren, poeren en uiteindelijk p… . Die arme Eric heeft wel drie keer een volle laag over zich heen gekregen. Gelukkig lag hij in ieder geval al in het water...

Lieve Karin en Eric. Ik vond het een super geslaagde vakantie en ik wil jullie bedanken voor alles! 

Liefs,

Sascha 

PS: ik hoop dat jullie erin slagen het toiletprobleem snel permanent op te lossen!