Gastblog van Paula vanuit de Bahama's

We vertrekken naar de Bahama’s. Naar Karin en Eric, onze lieve vrienden waar we in 1992 al mee rondzeilden in Griekenland. Even relaxen na een hectische periode, en heel last minute geboekt. Tijdens de voorbereidingen op deze reis krijgen we lijstjes van Karin wat we mee moeten nemen uit Nederland: koffiefilters, borrelnoten, drop, stekkertjes en er wordt een broodrooster, duikbril en een onderdeel voor de motor bij ons thuis bezorgd. Op Schiphol nog even een paar liter whiskey kopen en daar gaan we. In Atlanta overstappen, langs de security, stress…. En de whiskey weer inleveren.  Deze douanier zal nu wel dronken zijn! Zo balen! Achteraf bleek dat Karin nog graag iets had willen laten bezorgen in Zutphen, een toy aangeprezen door Heleen van Royen. Maar ja,… om mij nu aan de douane uit te laten leggen wat het precies was en voor wie vond ze dan ook wel een beetje te……Pfff…geluk zit in een klein hoekje.

Nu en toen...

Eric zit op het strand klaar om ons op te halen met de bijboot, want Marelief ligt voor anker. Broeken uit, tassen in de boot en dan een warm welkom op de Marelief. Lekker bijpraten, onder het genot van een borrel en dan slapen.

De volgende dag heeft Karin de route al uitgezet. We gaan 30 zmijl varen naar de Exuma’s. Tegen de wind in, af en toe een bui, maar ook zeker zon en 30 graden. Heerlijk, we zijn los.

Zondag is echt een zonnige dag. We stappen in de bijboot naar het strand en een rog cirkelt om ons heen. Ik schrik, want ik heb het niet zo op vissen, maar Karin zegt dat ze superlief zijn. We zwemmen in het meest blauwe water dat ik ooit heb gezien. Daarna varen we door naar een nieuwe baai om te schuilen voor een frontje. Even een goed plekje vinden aan hoger wal. We zitten net wanneer een giga haai langszij komt….shit we moeten de bijboot nog in om naar het strand de gaan. En ik was al bang voor vissen….Hij blijft ook uren rond zwemmen. Op zoek naar wat? We komen aan bij het strandje en daar hebben we de Iguanen. Het is mijn dag wel: ik ben niet van de vissen, maar zeker niet van de reptielen. Maar, ze zien er wel heel leuk uit en ze lopen heel hard richting cameralens van Karin. Zo cute! Later gaan we zwemmen op het strandje en lopen ze gewoon achter ons langs. Zo snel wen je aan elkaar.

In de nacht komt er een frontje over. Het gaat aardig te keer en we zitten midden in de nacht een half uur in de kuip met een kop thee om alles te checken. Een catamaran is inmiddels los geslagen en op het strand beland. De volgende ochtend was deze gelukkig weer weg. Na het kijken van de livestream van de afscheidsdienst van Ank, de moeder van Kiki, wachten we af of de wind gaat liggen. We willen toch graag naar een eilandje iets zuidelijker. Maar er staat een verraderlijke zee en tussen de ondieptes door is het niet verstandig. Dat vindt Peter, en als hij het al niet verstandig vindt....Dus we blijven vandaag hier. We gaan naar het strandje waar we worden bekeken door een ontzettend grote Iguaan (of was het een Leguaan?) en de mannen bereiden een heerlijke lunch met een tonijnsalade geserveerd op bedjes op het strand.

Vandaag door gevaren naar Norman Cay. Een plek voor the rich and famous… en wij waren er ook even. Een nachtje in de haven kost voor Marelief 400 dollar ex tax, dus we zijn maar gaan ankeren. Een heerlijke cocktail op de kant met een paar kipvleugeltjes en Conch fitters genuttigd op een superplek. Peter wil er blijven eten. Maar na het afrekenen van deze borrel (132 dollar) is dat plan snel van tafel. Maar we vinden dat we het verdiend hebben want Peter en Eric hebben de hele dag gewerkt aan de wc. Die was verstopt: 17 jaar urinesteen hebben ze weg gehakt. Karin reinigt alles met chloor, terwijl ik de lunch klaar maak. Daarna nog even snorkelen rond het gezonken vliegtuig en met z’n allen naakt douchen op het achterdek. Als vanouds!

Zo raar vandaag! Niets te klussen. Alles doet het, dus we stappen in de bijboot en gaan richting mangroves. We varen over ondiepe wateren en stoppen een aantal keren op mooie plekjes. Dan settelen we ons op een strandje en de mannen gaan snorkelen. We zwemmen, eten lunch die Eric maakt en genieten van de strakblauwe lucht. Gewoon een dagje aan boord van de Marelief.

De boot verlegd naar een volgend eiland: Shroud Cay. Mooring gepakt en via de dingy trail naar de wasmachine gevaren. Een vaargebied door de mangroves. We zien een paar schildpadden en varen langzaam door. Het is ondiep. Peter peilt de diepte van het water met de peddel. Bij de wasmachine is het druk. Iedereen wil deze stroming meemaken: je wordt de zee ingezogen, rondgedraaid en terug gespuugd. Iedereen komt er nat, schoon en blij uit. Net een wasmachine.

En dan weer op de terugweg, want over een paar dagen vliegen we weer huiswaarts. We gaan weer op bezoek bij onze dierenvrienden: de haai en de Iguanen. Vandaag zijn de Iguanen zeer vrijpostig, ze komen echt heel dichtbij op het strand waar we zitten omdat ze denken dat wij eten hebben. Ik vind ze toch een beetje eng en ze rennen best wel hard en houd ze goed in de gaten.

Morgen door naar Nassau waar we gaan schuilen voor de storm die over komt volgende week. Maar ook Nassau verkennen en lekker samen uit eten. Als we Nassau binnen varen roept Eric de havendienst op om zich te melden. Hij geeft netjes zijn registratienummer door maar de man snapt het niet. Daarom maar een fake nummer doorgegeven  1, 2, 3, 4.... en dat was prima. Welkom in de Bahama's 😂!

We drinken een cocktail en gaan eten in een restaurant. We krijgen een tafel op het balkon en de tafel wordt netjes gedekt, met kranten. De volgende dag gaan we samen met Karin Nassau ontdekken. De Queen's stairs, de winkeltjes en een lekker ijsje bij de Mc Donalds. Snel naar de boot, want Eric wil ook een ijsje en we gaan schuilen voor de onweersbui. En die komt! En hoe! Kort, maar krachtig en daarna weer aan de wijn in de kuip 🍷. 

Er blijven storingen naderen en op de dag van ons vertrek richting Nederland, precies op het tijdstip dat wij gaan vliegen, komt er ook een heftige bui over. Karin baalt omdat zij moeten schuilen en voorbereidingen moeten treffen om alles heel te houden. Ik baal omdat wij juist dan moeten vliegen en een volgend vliegtuig moeten halen in New York. 

Ons vliegtuig vertrekt een half uur eerder om de storm voor te zijn, maar Eric en Karin krijgen de volle laag. 60 Knopen wind en losgeslagen boten en kapot gescheurde zeilen om hen heen💨. Heftig! Wij hebben een goede terugreis en landen weer in Amsterdam. 

We kijken terug op een supervakantie, vol hoogtepunten die we niet hadden gezien zonder Karin en Eric. Maar ook vinden we het zo bijzonder dat wij met z'n vieren zo goed op een (toch) kleine ruimte kunnen vertoeven en dat het dan ook altijd gezellig is. Heel bijzonder en heel fijn! Dank jullie wel, lieve vrienden, voor deze bijzondere ervaring. En tot gauw, in Nederland! Dan zijn jullie welkom op de Swaen.

Paula