Naar Porto Santo

Geduld. ‘Het vermogen om rustig af te wachten’ zegt de Van Dale online. Ik geloof niet dat ik hier in grote mate over beschik..

Het besluit is genomen. We gaan nu écht de Guadiana rivier, dit Hof van Eden, verlaten. Om naar Porto Santo te varen hebben we vanaf de monding van de rivier in elk geval vier dagen nodig. We bekijken de weerberichten intensief maar telkens wanneer we een goed weervenster van een dag of 4 a 5 aan denken te zien komen dan komt er in de loop van de week toch weer een lage druk systeem onze plannen in de war schoppen. Niet erg, want prima hier en de tijd aan onszelf maar als het eenmaal in mijn kop zit dan gaat t er niet meer uit 😉

Ok, over 3 dagen moet het kunnen! Morgen de rivier af, bij laag water onder de brug door en dan bij het volgende hoog water de drempel in de monding van de rivier over. Tja het vraagt wat planning.  We zeggen alle lieve mensen die we hier ontmoet hebben gedag maar dan, bij het binnenhalen van het laatste weerbericht voor vertrek, zien we dat het weervenster toch weer ongunstiger geworden is.

Snel hakken we de knoop door. We blijven nog even.. en haken toch nog aan bij het verjaardagsfeestje van een medezeiler waarvoor we met een aantal schepen naar de ribeira do Vascão varen.

ribeira Vascao

San Lucar Guadiana by night

Hiken rondom Vascao

Verjaardag en paasbbq

Na Pasen varen we terug naar Alcoutim, doen nog wat boodschappen en zeggen wederom gedag. En dan varen we samen met Otterspocket de rivier af naar Ayamonte. Met een tussenstopje bij Culatra gaat het met een mooi oostenwindje naar Portimão waar we een goede weerperiode voor de oversteek af zullen wachten.

Homemade!

Dag Inge en Peter, see ya later!

Net Bloomon toch?

En dan toch ineens sneller dan verwacht verandert een in eerste instantie slechter weerbeeld juist ten goede. En het ziet er steeds beter uit! Een euforisch gevoel maakt zich van ons meester. We kunnen bijna niet wachten. Maar we kunnen de tijd nog goed gebruiken voor wat laatste voorbereidingen en klusjes. De Lidl ligt vlak bij de dinghy steiger en we maken van de gelegenheid gebruik om ruim in te slaan. Eric kookt een paar dagen dubbel en de vriezer gaat aan. Zo kan hij onderweg ook lekker eten 😉 en ik ben er blij mee.. De afspraak is dat ik op zee kook en hij als we voor anker liggen.. Dat wordt alleen opwarmen dus.

Voorbereidingen in Portimao

En dan is het eindelijk zover. Een oostenwindje blaast ons snel voorbij de Portugese zuidkust. Eenmaal in het verkeersscheidingsstelsel valt de wind zoals voorspeld  een beetje weg en hijsen we de gennaker. In eerste instantie gaat dat ook lekker maar dan raakt het zeil als een soort toffeepapiertje rondom het voorstag gewikkeld. Met pijn en moeite krijgen we het ding uiteindelijk uit de knoop. Zo, die blijft de rest van de tocht in de zeilzak zitten.

Otterspocket is een uurtje voor ons vertrokken en ligt door het gedoe met de gennaker inmiddels een flink stuk voor ons. Voor we uit marifoonbereik zijn wensen we ze een goede nacht. Verder zullen we gedurende de tocht contact met ze houden per mail. Wij via de satelliet telefoon, zij via SSB radio. Fantastisch dat dat mogelijk is. Ook vinden we het heerlijk om berichtjes te ontvangen en sturen  naar het thuisfront. In de loop van de nacht zien we de Otterspocket toch varen; een klein rood lichtje ten noorden van ons maakt dat we niet alleen zijn op de oceaan want verder komen we geen schip tegen.  Er is genoeg leven, dat wel! Een klein vogeltje komt een tijdje meevaren en als het helemaal donker is lijkt het wel vuurwerk in het water. Ons kielzog licht spectaculair op door de zeevonk. We hebben het wel eerder gezien maar zo mooi als nu nog niet. Later blijkt dat er een lijn overboord gehangen heeft die een extra lang spoor achter de boot maakte! ’s Morgens vindt Eric kleine inktvisjes die op een of andere manier in het gangboord terecht gekomen zijn. Een groep dolfijnen komt ons met een bezoekje verblijden en we zien zelfs een schildpad zwemmen.

De hele tocht blijft de wind uit het noorden blazen, comfortabel tussen de 3 en 5 beaufort. We lezen, luisteren muziek en luisterboeken, eten, vissen, stellen de zeilen en windvaan af en toe bij, en slapen. De tijd vliegt gek genoeg voorbij. De zijflappen die ik voor de bimini gemaakt hebt werken zoals ik hoopte. Het zorgt voor rust doordat we uit de wind zitten  en maakt dat we ’s nachts fijn op een matrasje in de kuip kunnen liggen dutten. De tweede nacht liggen we trouwens beiden binnen. Degene die de wacht heeft met een timer om om de 20 minuten even buiten te checken. Het is zowaar ‘champagne sailing’ zoals we hoopten en ik vraag me af of dit normaal is, mazzel, of dat ons geduld ruimschoots is beloond.

Filmpje van de overtocht

Na ruim drie dagen krijgen we land in zicht en gooien het anker uit in de haven van Porto Santo. We melden ons en worden de volgende dag verwacht voor een Covid-test en na de uitslag kunnen we het eiland op. Porto Santo is het kleine zusje van Madeira, maar schijnt qua natuur heel anders te zijn. Het is slechts 42 km2 groot en heeft ca. 5000 inwoners, een 9 km lang zandstrand, een paar kleine bergen en een leuk stadje Vila Baleira. Daar lopen we Paula en João uit Lissabon tegen het lijf. We ontmoetten hen eerder op Culatra. Hij werkt als projectleider voor een groot softwarebedrijf en nu het thuiswerken in Portugal ook gestimuleerd wordt, heeft hij zijn werkplek naar Porto Santo verhuisd. Tussen de online vergaderingen lunchen we even met hen. Daarna nemen we een duik in het azuurblauwe water. De eerste ervaringen hier zijn weer super en we kijken er naar uit om het eiland verder te ontdekken.

Mareliefs,

Karin

Gezellig middagje  :)

Uitzicht vanuit het kantoor van Joao...

Voor de thuiswerkers in NL, er is nog een appartement vrij!

Nieuwe haven, nieuwe ontmoetingen, bbq op t strand