Pappa

 "Goed verslag en mooie foto's." Ik moest er altijd een beetje om lachen, om het korte commentaar van mijn vader op onze blogs. Een man van weinig woorden; hij zei nooit zoveel over onze zeilreis. Althans niet tegen mij. Geboren onder het gesternte waterman had hij zelf vreemd genoeg helemaal niets met water. Hij was er zelfs een beetje bang voor vermoed ik. Hij begreep dan ook niet waarom wij nu dagen, weken zelfs maanden op een bootje op de oceaan wilden dobberen.

Maar, hij wilde precies weten waar we uithingen en volgde ons trouw. Printte ons blog zelfs uit en besprak onze belevenissen met de paar mensen met wie hij nog contact had. Maar dat hoorden we pas achteraf.

Misschien heeft mijn vader zelfs ooit wel de aanzet gegeven voor ons blog. Toen ik een jaar of 7 was kreeg ik een mooi groen boekje met gouden bladzijden van hem. Tijdens die eindeloze zomers van mijn jeugd wanneer mijn moeder en ik in de boomgaard in Haamstede waren, vroeg hij me om op te schrijven wat ik meemaakte wanneer hij door de week in Vlaardingen aan het werk was. "Ik ben met tante Janny en Paulien naar het strand geweest en daarna kreeg ik een ijsje. En toen ging ik nog met Paulien op de skippybal." Dat soort teksten.. Braaf als ik (toen) was schreef ik, maar wat een bloedhekel had ik eraan. En ook nu hik ik aan tegen dit kleine stukje schrijven.

Is het omdat de twee belangrijkste lezers van mijn blog er niet meer zijn? Ik weet het niet. De rust in mijn hoofd is nog niet helemaal terug na de rollercoaster waar we afgelopen weken in zaten. Daarom maar een kort verslag maar wel veel foto's.

Mare Liefs,

Karin

Met Hans en Liesbeth gaan gaan we met de kajak naar de overkant van de rivier, op zoek naar de brulapen die we steeds horen maar niet zien. Ook hier laten ze zich niet aan ons zien.

We bezoeken verschillende oude plantages die nu weer een beetje in oude staat hersteld zijn. Dit is het huis van plantage Peperpot.

Met de boot gaan we naar de overkant van de Commewijne rivier naar Frederiksdorp dat in feite op een eiland ligt. Indrukwekkend om de verhalen van de mensen die hier wonen in het verhalenmuseum te lezen. 

We doen een kookworkshop bij Wendel en leren zelf een aantal Surinaamse gerechten te maken.

En dan krijgen we slecht nieuws uit Nederland. Mijn vader is onverwachts overleden. Vanuit Suriname vliegen we halsoverkop terug naar Nederland.

Gelukkig kan ook Joris naar Nederland komen.

    

Naast verdriet is het ook fijn om mijn 3 mannen samen te zien!

Eric bezoekt tussen alle bedrijven door het nieuwe gemeentehuis van Voorst nog even. Wat prachtig! Hij stuurt Ed later nog een foto voor een potentiele nieuwe klus in Paramaribo.. zie foto hieronder..

 

En ik ga gezellig lunchen en bijkletsen met Wouter in een inmiddels besneeuwd  Deventer.

Terug in Paramaribo worden we opgehaald van het vliegveld door Koos en Wilma. Wat een superwelkom. We trakteren op een etentje bij Rita. Zo vreemd om hier weer te zijn. 

Inge en Peter nemen ons mee naar Domburg voor een etentje. Onze wegen zullen hier scheiden en geen idee wanneer we elkaar weer gaan zien.

En dan toch ook weer met een beetje pijn in het hart afscheid van Suriname. Wat hebben we het hier fijn gehad! Na het uitklaren nog de laatste boodschapjes en laatste keer de buik vol eten bij Rita en dan zeggen we Noel en Waterland gedag. We gaan naar Martinique waar Wouter en Sascha ons over 3 weken op zullen komen zoeken.

Onderweg naar Martinique hebben we wat pech. De fok komt naar beneden door een gebroken shackle bovenin bij de furler. Om dat echt op te kunnen lossen moeten we de mast in. We besluiten om dat niet midden op de oceaan te doen en overwegen de andere opties. Uiteindelijk besluiten we om alleen op grootzeil verder te varen. Dat gaat prima tot we in dat zeil een paar slechte plekjes zien. Voor de zekerheid reven we een stukje zodat we die slechte plek niet gebruiken. De snelheid duikelt terug maar we leggen toch 680 nm in 4 dagen af en bereiken Martinique bij het vroege ochtendlicht.

Onze Brits/Roemeense vrienden liggen al een tijdje op Martinique  en  hebben een lekker ontbijtje met verse croissants voor ons klaarstaan en maken ons daarna wegwijs met inklaren,  en boodschappen doen.

Koos en Wilma waren tegelijk met ons vertrokken uit Suriname en liggen in de buurt. Gezellig om elkaar hier weer te zien.