Thuis in Annapolis; gastblog Joris

 

Vrijdagmiddag rijden we dan eindelijk naar Annapolis, Maryland om een langverwacht weekend met mijn ouders door te brengen. Wat is dit een aparte gewaarwording... Na verhuisd te zijn naar een ander continent rij ik nu met Julia van ons huisje in Harrisburg, Pennsylvania naar een havenplaatsje om met mijn ouders een weekendje op de voor mij zo bekende Marelief door te brengen. Dutch, onze hond, kon helaas niet mee omdat de angst op zeeziekte te groot was..

Eenmaal aangekomen wacht mijn vader ons op de kade op. Na de nodige omhelzingen stappen we met al onze bagage in de bijboot en varen we naar de Marelief die rustig aan een mooring ligt te dobberen, terwijl op de voorkant van de boot mijn moeder enorm uitbundig staat te zwaaien. De laatste keer dat ik aan boord van de Marelief was zeilde ze nog rond in haar Nederlandse thuiswater en nu zie ik haar aan de overkant van de vijver na een reis van duizenden mijlen. Wat een enorm bijzondere tocht is het toch eigenlijk… 

Eenmaal aan boord gestapt, en na de innige moederlijke omhelzingen, geven we onze bagage een plekje en gaan we zitten voor een borreltje in de kuip. Rondkijkend zie ik veel dingen die na een tocht van bijna 3 jaar toch nog steeds het zelfde zijn. De poster van het Tropenmuseum hangt nog steeds op de plek waar die tien jaar geleden is geplaatst, en de foto van onze eerste familievakantie op de Zeeleeuw, onze eerste boot, hangt nog steeds op haar plek. Er zijn echter ook een goed aantal veranderingen. De zonnepanelen zijn uitgebreid, er hangen veel nieuwe foto’s en kaartjes, de vriezer is geüpgraded, en ja pap, de omhulling van het rechter stuurwiel begint hier en daar toch wel wat los te raken… 

Maar de Marelief is toch vooral nog steeds hetzelfde mooie schip waarop ik met Wouter en mijn ouders zoveel  fijne vakantieherinneringen heb. Na een heerlijke nachtrust in mijn eigen bedje aan boord  staan we  op met het Amerikaanse volkslied dat gespeeld wordt op de Naval Academy. Klaar om Annapolis te gaan verkennen!

Joris



Daar zijn ze :)

Ook al is hij er niet bij; Dutch wordt niet vergeten!


Op deze zelfde plek stonden Julia en Joris vorig jaar en ontmoetten de bemanning van een Nederlands schip die wij bij toeval later tegen het lijf liepen in de Dominicaanse Republiek.

Heerlijke lunch aan het water.






Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gastblog van Paula vanuit de Bahama's

Het engeltje van Til

Tuintje voor de boot

Standje 69 op het Spaanse water

Feest der herkenning

Allemaal feestjes

Winterkost

Onbewoond maar niet alleen

Snowbirds

Het doornen pad