Allemaal beestjes

 

"Of ik even een foto van hem wil maken terwijl hij onder mijn bed kijkt." Ik neem zijn telefoon aan en doe wat me gevraagd wordt. Ik ben allang blij hoe de inspectie tot nu toe verloopt. Buiten in de kuip zitten negen andere functionarissen gezellig te ouwehoeren terwijl ze van mijn cake snoepen en wat paperassen invullen.

Naast de hoge kosten is de strenge inspectie de reden waarom veel zeilers de Galapagoseilanden overslaan, ook al liggen ze prachtig op de route van Panama naar Frans-Polynesië. Het meest gevreesde onderdeel? De inspectie van het onderwaterschip. Twee duikers zouden onder je schip gaan kijken en maar één klein kokkeltje kan al betekenen dat je linea recta zestig mijl terug de oceaan op gestuurd wordt. Daar mag je dan in de deinende golven je romp schoonmaken – op hoop van zegen – om vervolgens opnieuw gekeurd te worden. Natuurlijk wel tegen extra betaling.

Voor ons was dit ook het grootste bezwaar. Dat die eilanden en dieren nou zó bijzonder zouden zijn, was nauwelijks reden om het risico te nemen. Die beestjes kunnen me gestolen worden, dacht ik. Daarvoor kan ik ook naar de dierentuin. Maar om na een dag of acht op zee zomaar langs die eilanden te varen, zonder ook maar even aan land te gaan voor we aan de rest van de vierduizend zeemijlen naar Frans-Polynesië zouden beginnen? Dat voelde eigenlijk ook niet goed.

Eigenlijk wilde ik me wel laten overtuigen. En na een avondje bij Monique en Pieter – die eerder al eens met hun schip op de Galapagos waren geweest – ging de knop om. We gaan. Punt.

Het onderwaterschip wilden we toch al superschoon hebben voordat we de Pacific zouden oversteken, dus hup, aan de slag.

Inmiddels heeft de douaneman zich weer bij zijn collega's buiten gevoegd en leid ik de biosecurityman rond. Even kijken naar de prullenbakken, een blik in de koelkast. "Kan ik ook van hem even een foto maken?" Ja hoor, natuurlijk!

Het is zondag en de duikers hebben er geloof ik weinig zin in. Met een GoPro varen ze een rondje langs de boot en maken wat onderwateropnamen. Met een halfuurtje zwaaien we het tiental uit. Een stempel in ons paspoort en een mooie gastenvlag van Ecuador en Galapagos rijker. Cadeautje van onze agent.

En dan is het tijd om de eilanden te verkennen. We mogen alleen ankeren bij de dorpjes op de vier bewoonde eilanden, verder gaat onze permit niet. Maar voor ons is het meer dan genoeg. Uiteindelijk is het toch superleuk om al die beestjes in hun natuurlijke omgeving te zien. Zeeleeuwen op de steiger, leguanen op het strand, en reuzenschildpadden in de heuvels.

We kwamen aan samen met Marty en Michelle van Platina en bezochten drie eilanden. Vooral de reuzenschildpadden maakten indruk — zeker toen we getuige waren van hun paringspogingen. De mannetjes doen echt hun uiterste best om de populatie in stand te houden... De zeeleeuwen zorgden voor nachtelijke concerten onder de boot met hun gesnuif en geborrel, en soms probeerden ze zelfs aan boord te klauteren..

En  's avonds aan boord lees ik een boek over Floreana. De memoires van een Duitse vrouw die in 1932 met haar man naar dat eiland verhuisde. Samen met nog een ander stel waren ze lange tijd de enige bewoners. De beschrijving van hun reis, hun leven, de eenzaamheid, maar ook de rust en eenvoud, maakt iets in me los. Wat een contrast met hoe het nu is. De Galapagos zijn nog steeds afgelegen, maar bereikbaar. De dieren nog steeds bijzonder, maar niet meer alleen.

En ik? Ik ben blij dat we gegaan zijn. Allemaal beestjes. Maar wel in hun natuurlijke omgeving. 

Mare Liefs,

Karin

Na 6 dagen weer aan land! We vieren de aankomst samen met de bemanningen van Platina en Magic.

De volgende ochtend strekken we de benen en lopen langs een mooi pad naar een strand vol met leguanen. Onderweg een mooi uitzicht over Acadamy Bay op Santa Cruz.

Soms regent het maar dat drukt de pret niet. Wat een bijzondere dieren!

Bij het weghalen van de genaker constateerden we een klein scheurtje. Dat moet gemaakt worden maar het is nogal ingewikkeld om de de genaker van de top down furler te krijgen als we voor anker liggen. We nemen hem mee naar een vandaag verlaten markthal waar we de ruimte hebben om hem veilig van de rol te krijgen. De volgende dag nadat hij gemaakt is, wordt het proces in omgekeerde volgorde herhaald. Zo blijven we bezig ..

Santa Cruz

We varen een stukje terug naar het oosten om San Cristobal te bezoeken. Een prachtig en veel rustiger plek dan Santa Cruz. Megaveel zeeleeuwen in de baai die achter onder en liefst ook op de Marelief spelen.

We zijn nog steeds gezellig op pad met Marty en Michelle en toeren met een taxi over het eiland.

Ate en Gees zijn inmiddels ook aangekomen op de Galapagos. Super om elkaar hier weer te zien!

Nog meer beestjes. Bluefooted boobie, pinguin, flamingo en pelikanen.

Het laatste eiland dat we bezoeken is Isabela. Hier is het helemaal relaxed!  We  hebben eerder onderweg hiernaar toe op Santa Cruz wat nare swell gehad en hier komen we lekker bij voor we aan de echte grote oversteek zullen gaan beginnen. We maken wandelingen over het prachtige strand.

.. drinken de nodige drankjes in een paar barretjes met uitzicht op de boot. En maken een fietstocht waarbij we uit moeten kijken niet over de schildpadden te struikelen!! De laatste dag voor vertrek gaan we naar een finca waar we zoveel mogelijk verse groenten en fruit zo uit de grond en van de boom mogen halen. Hopelijk houden we zo drie weken lang vitamientjes op het menu..

Galapagos, het was bijzonder!