Als we bij de top van de heuvel aankomen zien we onze Marelief weer in het glinsterende water dobberen. Er is een rood schip bijgekomen. Hé wat een verrassing! Is dat niet de Skellig? En was Frans nou jarig vandaag?
Als we weer terug wandelen naar de baai en wat willen gaan drinken in het restaurantje zien we inderdaad dat Frans en Femke aan komen roeien. En nu, na een gezamenlijke smakelijke verjaardagslunch, zit ik nagenietend in de kuip met uitzicht op Illa de Ons. Een mooi moment om weer eens een stukje te schrijven.
Je kan het dan hebben over wat we gedaan en meegemaakt hebben, over het onweer van gisteren, de blikseminslag op het eilandje waar we voor anker liggen en de brandweerinzet inclusief blushelikopter en over de prachtige natuur en de wandelingen. Maar nee, we plaatsen daar wel foto’s van want ik denk nu steeds weer terug aan alle bijzondere ontmoetingen in de afgelopen weken.
Sinds A Coruña komen we meer zeilers tegen. Uit alle windstreken; Scandinaviërs, Duitsers, Engelsen, Nederlanders, Schotten en zelfs een verdwaalde Amerikaan en Oekraïner. Grote schepen, kleine schepen. De leeftijd van de bemanningen varieert van jong, in de twintig tot wat minder jong, en tot nog minder jong maar wel vitaal. Sommigen zijn spontaan op pad gegaan, door corona toch geen werk, anderen hebben jaren naar hun reis toegewerkt. De een heeft een half jaar de tijd, de ander vertrekt voor onbepaalde tijd. Maar allemaal zijn we bezig met een 'droom in uitvoering' en dat schept bijna automatisch een band.
Hoewel iedereen zijn eigen plan heeft komen we toch regelmatig dezelfde schepen tegen. We spreken elkaar, geven tips en helpen met gereedschap, of hoe moet je nou een drone besturen😚 en krijgen we kajak les. In havens en baaitjes nuttigen we regelmatig een drankje. En wat voor een interessante gesprekken levert dat op. Fleur de Lis, Flyer, Satori, Audax, Otters Pocket en Skellig bedankt!
 |
| Drone les van Sander! |
 |
We mogen de kajak van Otters Pocket uitproberen
|
Na een paar heerlijke Gill-tonics op de SUP terug naar ons eigen bootje
En natuurlijk ontmoeten we ook Spanjaarden. Vaak wat beperkt door toch een taalbarrière maar gelukkig spreekt Karin een beetje Spaans en haar pogingen, aangevuld met gebarentaal, worden gewaardeerd en leveren toch bijzondere ontmoetingen op. En iedereen is echt zó behulpzaam!
Er kunnen ook bijzondere ontmoetingen zijn die je liever niet hebt... De orca's! Blijkbaar ook in Nederland in het nieuws want velen van jullie hebben ons daar berichtjes over gestuurd. Dank daarvoor! Maar gelukkig is die ontmoeting aan ons voorbij gegaan en aangezien er eerder incidenten geweest zijn bij Gibraltar, toen bij Vigo en later bij A Coruña is onze theorie dat ze nu op weg zijn naar Scheveningen😁 Dus pas op daar!! We hebben wel voor de zekerheid het roerblad van onze Hydrovane, die ook als reserve kan fungeren, er nu afgehaald. Dus als die beesten toch terugkomen om een hapje uit ons roer te nemen zouden we in elk geval nog moeten kunnen sturen.
Maar de schrik zit er wel een heel klein beetje in. Toen Karin een paar dagen geleden in Muros naar binnen rende om alle apparatuur uit te doen (een theorie is dat er een relatie is tussen de signalen van de dieptemeter en het gedrag van die orca's) en riep dat ze een héél groot beest had gezien, twijfelde ik wel even. We lagen voor anker en zo dicht bij de kant, dat leek me onwaarschijnlijk. Maar toen we naar de kant roeiden er er op zo'n 30 meter afstand ineens een immens groot waterwezen, ook aan mij, zijn rug liet zien, heb ik het wereldrecord naar-de-kant-roeien-in-een-bijboot verbroken! Wat we later via via begrepen is dat het om een blauwe walvis ging - schijnen alleen plankton te eten😋.
 |
| Voor anker bij Muros, veilig aan de kant na het spotten van de walvis naast de boot. |
Nog even terugkomend op de lunch van daarnet. Eigenlijk is Frans morgen pas jarig, maar hij vond het wel passend om dat nu al te vieren op deze mooie plek. Pluk de dag en geniet ervan!
Mare Liefs,
Eric
Wat idyllisch toch allemaal, prachtig! Les, Marjan en Egbert
BeantwoordenVerwijderen