Pauze

Na ruim een jaar onderweg te zijn geweest komt voor ons het moment om naar Nederland en de VS te gaan. Joris en Julia trouwen 18 september en daaraan voorafgaand bezoeken wij pa, Wouter en Sascha en vrienden. Best wel vreemd voelt het wanneer wij Marelief achterlaten in de haven van Las Palmas. Lijkt een beetje op na het weekend weer terug naar huis. Rolfokhoes plaatsen, koelkast leeg en droog, afsluiters dicht en ga zo maar door! We verlaten Gran Canaria en meerdere buren op onze steiger geven aan een oogje in het zeil te houden. Dat voelt goed.

Deze laatste maand hebben we wederom een fijne tijd gehad. We huurden een autootje en verkenden de stranden en bergen. Gingen op bezoek bij Lamplighter en borrelden en aten regelmatig met de bemanning van Mistress. En zo’n maand vliegt dan ook weer zo voorbij. Deze manier van reizen bevalt ons goed.

Op bezoek bij Ben en Tessa in Mogan en via een adembenemende route weer terug naar Las Palmas.

De bemanning van de Mistress verrast Eric met verjaardagstaart en cadeautjes. In Nederland zal hij 60 worden..

 

Gezellige en soms frisse tijden in Las Palmas. Buurman Pat gaat regelmatig een rondje zeilen in de buitenhaven en nodigt ons uit om een rondje mee te varen en vangt zowaar een tonijn.

Binnenland van Gran Canaria; het lijkt de Grand Canyon wel.

Leuke dorpjes en stadjes en mooie wandelingen in het binnenland.

Met de auto toeren we over het eiland. In de verte zien we Tenerife liggen.

Verse spullen halen op de markt en de was moet ook af en toe gedaan worden.

We hebben veel plezier van de fietsjes en verkennen de verschillende delen van Las Palmas.

Na het opstijgen vliegen we over Las Palmas en de haven. Grote wolkenpartijen en een langzaam ondergaande zon. Tijd om te mijmeren. Hoe kijk ik terug op de reis en dus op dit nieuwe leven. Is het wat ik er van verwachtte? Toen wij begin juli 2020 vertrokken ging dat in eerste instantie in een rap tempo. Ik wilde snel zuidwaarts en nieuwe gebieden zien. Karin was daarin wat relaxter. “Ik wil hier nog wel een paar dagen blijven” was een vaak gehoorde opmerking. Klaarblijkelijk moest bij mij de rem erop, en dat vond ik lastig. Na ongeveer 3 maanden, we waren al in Spanje, begon ik te ontdekken wat fijn reizen inhield. Het feit dat je niet meer met een deadline terug hoeft te zijn in je eigen haven na je vakantie, helpt ook wel aardig mee. Daarnaast is het gewoon mooi en interessant om het land, de stad, de natuur en vooral de mensen te bezoeken. En daar is dus tijd voor nodig. Na Portugal, Madeira en de helft van de Canarische eilanden ben ik eigenlijk wel blij met ons gevonden reistempo. Achteraf is voor ons de winter en het voorjaar in Portugal blijven, een goede keus geweest. Het beste kan ik het omschrijven als “reizen in slow motion”. 

Dus ja, het is wat ik ervan verwachtte, en zelfs meer. En we zien daarom ook erg uit naar de volgende fase van onze zeilreis. In oktober pakken we Marelief weer op en gaan dan eerst de overige Canarische eilanden bezoeken. Wouter met vrienden Hans en Frank zeilen dan een weekje mee.

Maar eerst Nederland en de bruiloft in de VS. Ze zeggen wel eens dat afwisseling het leven spannend houdt. Tot op bepaalde hoogte ben ik het daar helemaal mee eens! 

Mare Liefs,

Eric

Blije moeder op de Sallandse heuvelrug!

Fijn om iedereen weer te zien!

Zomers en gezellig Deventer

Erics 60ste verjaardag vieren we met een lunch bij het IJsselhotel waar Wouter chef gaat geworden.