“Waar zijn jullie vrienden?’’ wordt ons gevraagd als we een foto op facebook plaatsen van een behoorlijk stille baai en dito bar.
En als ik daarover nadenk dan varen we inderdaad behoorlijk in ons uppie sinds het vertrek van Wouter en Sascha. De nieuwe zeilvrienden die we afgelopen jaar gemaakt hebben zijn letterlijk naar alle windstreken uitgewaaierd.
De meeste zeilers die we afgelopen maanden gedag zeiden en die zich ook in dit gebied, zeg maar het oosten van de Carieb, bevonden, zijn of terug naar Europa of VS, of naar de ABC eilanden, Panama of naar het zuiden, Grenada of Trinidad. Het orkaanseizoen in dit gebied begint officieel (voor de verzekering in elk geval) op 1 juni en loopt tot half november. Eigenlijk zijn we dus in overtreding 😉 Maar het hoogtepunt van die orkanen ligt tussen half augustus en half oktober, we zijn nog geen 80 mijl van ‘veilig’ gebied en bekijken dagelijks de berichten van het NOAA, een Amerikaanse overheidsdienst, die de ontwikkeling van tropische cyclonen monitort. En een voordeel voor ons is dat het overal inmiddels behoorlijk rustig is, genoeg plek, en geen charterboten.
We liggen inmiddels al weer een week in een klein paradijsje, Cumberland bay op Saint Vincent. De kont van Marelief zit met vier aan elkaar geknoopte lijnen aan een palmboom vast en voor is het anker uit. Eliah die ons hielp met het uitbrengen van de lijn met zijn roeibootje probeert daar de kost mee te verdienen maar de business is slap. Het hoogseizoen is voorbij en dit gebied wordt door best wel wat boten vermeden vanwege een schietincident in een naburige baai een aantal jaren geleden. Nooit opgelost maar de mensen die hier hun brood proberen te verdienen hebben er nog steeds last van en lijken extra hun best te doen om het ons naar de zin te maken. Ik heb het een beetje met hem te doen en betrap mezelf erop dat ik af en toe mee zit te kijken als er in de verte een bootje de baai in lijkt te zeilen en naar de kant gebaar dat er een ‘customer’ aan komt. Maar hij heeft het feilloos in de gaten, ‘no, day charter from Kingstown’ is het antwoord 😉 Als we ’s middags een wandeling gemaakt hebben staat er een tas vol mango’s en passievruchten voor ons klaar. En aan het eind van de middag komen vissers hun verse vangst aanbieden.
Dit oord nodigt uit tot luieren. Als we ’s morgens wakker worden eerst een kop koffie en een stuk zwemmen, ontbijten, het nieuws bekijken, dan een stuk lopen, suppen of lekker lezen. Ik zit inmiddels in het derde deel van ‘Naar het paradijs’. Die titel klinkt toepasselijk in deze omgeving maar het boek is eerlijk gezegd behoorlijk deprimerend. En na dat luieren is het wel lekker om weer wat te klussen, want dat is ook een continu onderdeel van ons zeilbestaan. Het onderwaterschip poetsen we elke 2 weken schoon, ramen en zonnepanelen vrij houden van heel fijn zand, filters van de watermaker vervangen, motorbeurtje, roest overal wegpoetsen, romp in de was zetten, bijboothoes naaien en de verschillende kitnaden controleren en vervangen. Er moet dus niet gedacht worden dat we alleen maar in ledigheid ons hier vermaken. En dat is maar goed ook. In beweging blijven en de afwisseling opzoeken, daar houden we van.
Morgen gaan we weer een stukje verder naar Bequioa en komen we waarschijnlijk een paar bekende boten tegen. Ook altijd leuk!
Mareliefs,
Eric en Karin
|
Anse d Arlet, Martinique.
|
|
We zijn hier in de EU en dus 'gewoon' Franse verkiezingen |
|
Heel comfortabel en daarom veel bootjes hier in St. Anne, Martinique. Foto onder St. Anne vanaf de overkant van de baai. |
.
|
Hoe gaan we alles meekrijgen in de bijboot? Voor we uit Martinique vertrekken slaan we nog even flink in bij de Leaderprice, de lokale discount supermarkt waar je je boodschappenkar op het dinghydock kunt parkeren. |
|
De prijzen vallen in Martinique mee. Sommige Europese, geimporteerde groenten zoals paprika zijn duur maar we experimenteren met voor ons onbekende groenten zoals de Christophine. |
|
Eenmaal uit Martinique worden de boodschappen 'thuis' bezorgd ;) Dit is de lokale groenteman in Rodney Bay, St Lucia. |
|
Het is duidelijk mangotijd. Eerst kopen we ze nog, maar ze liggen langs de weg voor het oprapen.. |
|
Regen en zon wisselen elkaar regelmatig in rap tempo af. |
|
Marigot bay, St. Lucia |
|
Zelfgebakken broodje als ontbijt |
|
De 'Pitons' St. Lucia |
|
's Morgens visjes voeren vanaf het zwemplateau.
|
|
In Soufriere op St. Lucia hebben we prachtig uitzicht op de Pitons en maken we uitstapjes naar de lokale botanische tuinen en watervallen. |
Lieve Eric en Karin, telkens weer van die ontroerende, grappige en gezellig geschreven berichten van jullie. We lezen ze al genietend . Liefs
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Marlike! Fijn om te horen :)
BeantwoordenVerwijderenWat schitterend toch daar! En leuk om lokale producten uit te proberen. Lokale kruiden zijn vaak ook verrassend. Jullie zien er ontspannen uit 😊🥰
BeantwoordenVerwijderenDit was een reactie van LindaS … geen idee waarom er ‘anoniem’ boven staat 🙈💥
VerwijderenHet schijnt dat je met je Google account moet reageren om niet anoniem te zijn…… en die lokale kruiden zijn best spicy 😅
VerwijderenGeweldig te zien hoe de familie van Leeuwen geniet in het pAradijs en een knap blog van
BeantwoordenVerwijderenSascha en leuke fotos met Eric in de shampo.
Zag nu pas dat je al met Ed een kijkje in het nieuwe raadhuis had genomen bij je droevige tocht naar nederland .eergisteren je voorbeeld gevolgd bij de eerste raadsvegadering met de installatie van eenheel nieuw college ;je kent het niet meer terug.;dat was eens en maakte ons gelukkig .maar jullie daar ook zeker !hartelijke groet Johannes
Inderdaad Johannes, samen een geweldige tijd gehad in Voorst. Wanneer we weer in Nederland zijn spreken we wat af!
Verwijderen