Een warm bad

 

Aan boord van de Prinses Mia kun je een heus warm bad nemen😜

‘We liggen stil Kaar!' Mijn hart klopt in mijn keel.. Ik lig op de punt en kijk met de verrekijker omhoog terwijl Eric de boot centimeter voor centimeter naar de brug stuurt die Portugal met Spanje verbindt. Onze Marelief is 19,5 meter hoog, tel daarbij de antennes die nog boven de mast uitkomen en dan kom je rond de 20 meter. En volgens onze Navionics kaart is deze brug 18 meter hoog, 2 meter te weinig dus 😨..  

We hebben onze zinnen gezet op het bezoeken van de Guadiana, de rivier die op het grensgebied tussen Portugal en Spanje ligt. Er zijn alleen een paar obstakeltjes... De wind die bijna constant redelijk hard uit het oosten komt waar wij precies naar toe moeten. Ondieptes en stromingen. En o ja, dan is de grens tussen Portugal en Spanje eigenlijk dicht 😬En die brug dus..

Vertrek van Culatra 's morgens vroeg. 

Van verschillende blogs en vlogs weten we dat er boten zijn die hoger zijn dan wij en die de brug gepasseerd hebben. Het moet kunnen. Maar wanneer? Moeten we wachten tot laag water springtij (als de maan en zon in 1 lijn liggen en het water op zijn laagst is) of kan het nu al?  Via via komen we in contact met Martijn  van de Prinses Mia (genoemd naar zijn dochtertje in Amerika). Ook ruim 20 meter hoog en hij laat ons weten zelfs met hoog water de brug  gepasseerd te hebben. We besluiten toch het anker uit te gooien voor de brug en voor  de zekerheid te wachten tot laag water vanmiddag en dan gaan we gewoon heel rustig kijken. En vertrouwen we het niet dan wachten we een paar dagen. Er ligt één ander bootje voor anker met een Franse vlag, het blijkt echter  Bart uit Almelo te zijn😉. We zwaaien en even later komt hij aanvaren met een paar tortilla’s die hij net gemaakt heeft. Wat een welkom!😊 Hij is onderweg van Alcoutim naar Cadiz voor wat onderhoud aan zijn schip. Maar hij komt hier zeker terug, want volgens hem is dit het paradijs op aarde.

En dan rond 5 uur gaan we het erop wagen! Het vervelende is dat je het perspectief pas echt goed ziet als de mast al onder de brug is. Maar ruimte genoeg  gelukkig!!

Pfff.. we zijn er door!

Opgelucht varen we een klein stukje verder en laten daar het anker op een prachtig plekje zakken. Morgen varen we verder stroomopwaarts richting Alcoutim. We zien een ander bootje liggen, we herkennen ze aan de oranje kayaks die aan boord liggen, de Otters Pocket uit Shetland die we voor het eerst in Galicië tegenkwamen en in november bij Culatra uitzwaaiden. Gezellig! Ze zijn hier aan het overwinteren en vertellen ons over alle mooie plekjes op de rivier. Er schijnt een heuse ‘river rat’ app group en news te zijn en dochter Elsie heeft onze komst inmiddels al aangekondigd😙

De volgende dag  zeilen we met een behoorlijke oostenwind en stroom mee de rivier op, 25 mijl tot aan Alcoutim aan de Portugese, en San Lucar Guadiana aan de Spaanse kant van de rivier. Zelfs met alleen een half ingerolde genua tikken we regelmatig boven de 8 knopen aan. Het landschap is prachtig en al het groen doet bijna pijn aan de ogen na de stoere ruigheid van Culatra. Hoewel Euan van de Otters Pocket gezegd heeft dat er bijna geen problemen zijn met het continu overschrijden van de grens met Spanje (wat je hier nu eenmaal onherroepelijk doet) zijn we toch op onze hoede als de Spaanse Adouana in vol ornaat langs stuift. We zwaaien maar en zij zwaaien terug. Ook geen obstakel dus.

Bij Alcoutim zien we de stoere Prinses Mia liggen. Martijn zwaait ons tegemoet. Morgen gaan we er even langs. Nu gooien we het anker uit een klein stukje na beide dorpjes. Een ankerbiertje in het zonnetje en morgen op onderzoek uit!

De volgende dag varen we met de bijboot een klein stukje terug naar Alcoutim, een leuk dorpje met zo te zien veel gezellige restaurantjes. Helaas alleen nu dicht. We maken een prachtige wandeling naar een oude ruïne uit de Moorse tijd.  Dan kennismaken en koffie bij Martijn, midden op de rivier. En wat schetst onze verbazing, Bart ligt langszij. De reis naar Cadiz viel zwaar, hij verloor zijn bijboot en zijn rug speelt op. Na 4 uur is hij omgekeerd. Hij heeft het gehad met zeilen en de boot moet worden verkocht.. hij gaat hier op zoek naar een huisje op de wal.

Uitzicht vanuit Alcoutim. San Lucar Guadiana ligt aan de overkant.

Niet echt haute cuisine maar wel fijn om weer naar een restaurant te kunnen.

Hij is niet de enige.. We hadden al iets gehoord over de ‘Alcoutim glue’, zeilers die hier aankomen en blijven plakken, of in hun boot of aan de wal. Even later komen we een leuk Engels stel tegen als we in een restaurantje aan de Spaanse kant van de rivier (wel kunnen) lunchen. Ook zij zijn met de boot hier aangekomen, blijven plakken, en inmiddels een huisje aan het opknappen. Of dat ons ook gaat gebeuren? Denk het niet. Maar mooi en een warm bad is het hier wel!

Mare Liefs,

Karin