Tuintje voor de boot

- juni 03, 2024

Marelief dobbert zachtjes op het bijna lichtgevende turquoise water. Ik doe mijn snorkel op en spring voor de zoveelste keer van het zwemplateau. Direct achter de boot is het diep donkerblauw en begint onze achtertuin, een steile koraalwand die van 10 tot ca. 30 meter diepte gaat. Duiken? Nee. Die kennis is echt weggezakt en de herinneringen aan een paar enge momenten tijdens onze duiklessen jaren geleden zijn nog steeds te sterk. Ik vind het heerlijk om relaxed met mijn snorkel aan de oppervlakte te drijven in onze ‘voortuin’, het ondiepere stuk water dat Marelief scheidt van de kade. Onder de boot zwemmen grote scholen sergeant majoors die de aangroei van onze boot af eten. Ik flipper iets verder naar een ondiep stuk koraal bij de kant. Ik begin de vissen te herkennen… De prachtige blauwe doktersvissen, de nieuwsgierige Franse keizervis, de slangachtige trompetvissen die verticaal in het water hangen. Mijn favoriete visje, een eenzaam koraaljuweeltje, blauw met lichtgevende lichtblauwe stipjes, snoept weer op hetzelfde stukje koraal als waar ik hem gisteren en eergisteren zag. De tientallen geelstreep grommers wiegen nog steeds bijna onzichtbaar mee met de deining tussen het rif. In de zon schitteren de kleurige kerstboompjes op het koraal. Maar als ik een klein stukje naar beneden duik en met mijn vingers knip, schrikken deze wormpjes voor het gevaar en trekken hun mooie krans, waarmee ze zuurstof uit het water halen, snel naar binnen. Wat een wonderlijke wereld.

Wat zou pappa hiervan gevonden hebben? En even ben ik terug in de tijd en loop aan de hand van mijn vader uit de dierenwinkel op de Hoogstraat in Vlaardingen. Een plastic zakje met kleurige visjes in de hand. Thuis gaat het zakje in het aquarium zodat de visjes even kunnen acclimatiseren en ze niet, zoals vorige keer, de volgende dag op hun rug aan de oppervlakte drijven... 😉

Maar terug naar het nu... Terug naar de boot, douchen, op de fiets naar Albert Heijn, daarna bitterballen bakken voor de borrel met één van de buurboten. En vanavond salsa dansen op het Wilhelminaplein.

Bitterballen en bijna dagelijks een ijsje bij Gio's

Ja het leven is goed op Bonaire. Dushi, zoals ze hier zeggen. De prachtige onderwaterwereld, de gezellige avonden bij vrienden of in Kralendijk, maken dit tot weer een onvergetelijke ervaring. Terwijl we genieten van elke dag, maken we ook plannen voor na het orkaanseizoen, wetend dat er nog zoveel meer te ontdekken valt. Voor nu omarmen we het ritme van het eiland en koesteren we deze bijzondere momenten in Caraïbisch Nederland.

Mare Liefs,

Karin

Nog even terug naar Puerto Rico waar we na de oversteek vanuit Samana (DR), inmiddels een week of 6 geleden, aankwamen. We liggen in Puerto Real, en hebben een leuke tijd met Monique en Pieter. Salsa dansen op het voordek en een (mislukte ;) poging om te leren wingsurfen. Pieter heeft engelengeduld maar dit geef ik op.

Met de bijboot varen we naar een palmenstrandje waar we wat kokosnoten rapen. Voor de kokos moet je oude kokosnoten hebben maar als je schudt moet je nog wel het water horen klotsen. We hebben geen machete en daarom is het nog een heel gepruts om de kleine noot uit de schil te krijgen.

We huren een dag een auto, bezoeken Ponce en de omringende bergen en doen uitgebreid boodschappen bij de Walmart.

Vertrek uit Puerto Rico. Aankomst Bonaire. Monique en Pieter waren al een week eerder vertrokken en wachten ons op met een feestmaaltijd met verse asperges, krieltjes, ham en ei!

De fietsjes worden van boord gehaald en bijna dagelijks gebruikt om boodschappen te doen, een mooi snorkelplekje op te zoeken en het eiland te bekijken.

Met Monique en Pieter gaan we een dag naar Washington Slagbaai Nationaal Park. Maar goed dat we een 4 x 4 hebben.

Vogels spotten.

De ruige zee aan de oostkant van Bonaire

Terug in dushi Kralendijk.

Budget Marine (bovenste foto) en de plaatselijke bouwmarkt doen goede zaken. We vervangen onze ankerketting, doen een verbetering aan onze zonnepanelenconstructie en halen spullen voor nog wat andere klussen.