Standje 69 op het Spaanse water

 

‘Nee, niet weer he’ zucht Eric vermoeid. Hij heeft er echt genoeg van dat mijn grote teen midden in de nacht in zijn oor prikt.  Het is niet zo spannend als jullie wellicht denken, het is gewoon de schuld van de stevige wind die hier altijd staat!

Diezelfde wind die ons  begin juni in no time van Bonaire via Klein Curacao naar Curacao blaast. Wouter is weer twee heerlijke weken bij ons op bezoek en zeilt ook met ons mee!

Fijn! Daar is ie weer!! Aankomst rond borreltijd dus meteen door naar Karels bar.

We huren een auto en laten Wouter onze favoriete plekken op Bonaire zien.

Boven: en dan is het tijd om afscheid te nemen van Bonaire. Wat hebben we hier een heerlijke tijd gehad! Onder: gelukkig hoeven we van Wouter nog geen afscheid te nemen. Samen varen we eerst naar Klein Curaçao en dan naar Curaçao.

Willemstad en Daaibooi

Na zijn vertrek geven we ons over aan de gezelligheid van het zeilersdorp op het Spaanse Water. Inmiddels liggen er meer dan 100 boten voor anker die hier het orkaanseizoen veilig door willen brengen. Het waait hier dan altijd wel flink maar orkanen komen hier normaal gesproken niet.

Wij gaan Marelief straks 3 maanden in een marina achterlaten als we zelf naar de VS en Nederland gaan. De tijd tot ons vertrek treffen we voorbereidingen  om ons bootje schoon en veilig achter te laten. Het dek wordt eindelijk een keer goed schoongemaakt en gepolijst. Alle kastjes en voorraden ruimen we eens goed uit zodat we geen beestjesplaag aantreffen als we terugkomen. En zo werken we langzaam maar gestaag onze klussenlijst af maar zwemmen ook elke middag bij ons favoriete strandje.

Zet zoveel zeilers voor een wat langere periode bij elkaar en er ontstaat vanzelf een klein dorp met allerlei georganiseerde en spontane activiteiten.

Allemaal verzamelen! Busje komt zo.... ;)

Op maandag en donderdag gaan we met een busje boodschappen doen bij een supermarkt in de buurt en zondag en woensdagavond zijn we meestal wel van de partij voor de sundowners en barbecue bij sailor services. We zouden elke dag wel ergens aan kunnen schuiven maar dat doen we niet want behalve klusjes en een beetje zwemmen bewegen we te weinig door de warmte, en groeien een beetje dicht.. Als ik  ’s morgens nog maar net wakker met mijn eerste kop koffie in de hand de buurvrouw in een fluoriserend roze sporthemdje voorbij zie scheuren dan besluiten we daarom om toch maar mee te doen met de nieuwe zumba lessen.

Drankjes bij de ondergaande zon, dansen bij Mundo Bizarro  en  gezellige avondjes bij de buren.

.

Maar nog even terug naar die wind.. die ook vanavond weer lekker doorblaast. Dus  het is weer tijd voor standje 69. Ik pak mijn kussen en ga lekker andersom in bed liggen met mijn hoofd uit de wind. Want hoe heerlijk het ook is om in dit warme klimaat met het luik open te slapen en een verkoelend briesje langs je lijf te voelen, veel wind op mijn hoofd vind ik mega vermoeiend en Eric vindt dat juist fijn! Welterusten en misschien tot gauw!

Mare Liefs,

Karin

Welterusten!