Thanksgiving
Onder luid gejuich en gegobbel haalt Wouter de immense kalkoen uit de oven. Ik zie hem glunderen. Vanmorgen hebben Joris en Wouter onder de deskundige leiding van Mary Ann de stuffing voorbereid en tot hun ellebogen de kalkoen gevuld. Gisteren hebben Julia en Mary Ann al een heerlijke pompoen en appeltaart gebakken. De voorbereidingen voor het feestmaal zijn in volle gang en het is gezellig en ruikt heerlijk in de keuken. Terwijl de kalkoen langzaam aan het garen is maken we een lange strandwandeling.
Uitwaaien op het strand terwijl de kalkoen in de oven staat te garen. |
Het was Wouters opmerking vorig jaar en Mary Anns spontane
reactie daarop, die ons allemaal hier naar toe leidde.
‘Zo’n grote kalkoen met Thanksgiving, dat zou ik ook weleens mee willen maken’... En ook hij werd hier met open armen ontvangen. Maar los van de traditie om
een kalkoen klaar te maken gaat het bij Thanksgiving om stil staan bij waar
je dankbaar voor bent. En dankbaar zijn we!
Joris ‘nieuwe’ familie voelt intussen ook als familie van Eric, Wouter en mij. Zeker omdat we allemaal op behoorlijke afstanden van elkaar wonen is het heel speciaal om hier allemaal samen te zijn. Jim, Mary Ann, Joris en Julia mét onze aanstaande kleindochter al steeds zichtbaarder, Wouter, en morgen zal Natalie er ook zijn. De familie is bijna compleet. Alleen James en Diana kunnen omdat ze in december een kindje verwachten er niet bij zijn.
Dagje in Savannah met Julia, Joris en Wouter. 's Avonds halen Jim en Mary Ann Natalie op van het vliegveld en zijn we compleet. |
Dag na Thanksgiving. Een shotje voor een fietstochtje en na een tussenstop bij Salty Dog Cafe verder over het strand gefietst. |
Cornhole in de achtertuin. Een week later zien we een grote alligator die ook wel mee wil doen. |
‘Je gaat het pas zien als je het door hebt.' (Johan Cruijff 1947-2016)
Het voelt af en toe alsof we door de modder aan het fietsen
zijn. We boeken maar geen voortgang met de kapotte verstaging. Zonder een
duidelijk alternatief hebben we afscheid genomen van de rigger uit Charleston
die ons zou helpen omdat we daar beiden een heel slecht gevoel over hadden. We
lossen het wel op een andere manier op. Maar het gaat zo traag. Het ene bedrijf
reageert helemaal niet. De ander blijkt ons uiteindelijk pas in januari te
kunnen helpen. In Nederland laten maken en opsturen kan maar ja.. hoe lang gaat
het duren voor het er is, douaneperikelen, en wat als het dan toch niet blijkt
te passen. Misschien gewoon ergens hier laten
maken en zelf plaatsen..?
De verstaging is iets waar ik niets van wist en ik verdiep
me in wat we eigenlijk hebben. Hoe zit het in elkaar? Welke fittingen hebben we
eigenlijk? Wat zijn de maten? We krijgen hulp van Merijn in Nederland en bestuderen
de catologi van verschillende fabrikanten. Na overleg met de expert van de verzekering
en diverse tochtjes in de mast krijgen we langzaam aan weer vertrouwen in ons
systeem, en leren we zelf wat precies
het probleem is . En dan vinden we een bedrijf in Florida die binnen een dag de
te vervangen stagen kan maken met de fittingen die we nu ook hebben! Na wat
heen en weer mailen en dubbel dubbel checken
van metric en imperial maatvoering
bestellen we de boel. Desondanks blijven we het nog even spannend vinden of het
gaat passen. En als de bestelling aan komt weet Eric niet hoe snel hij de mast
in moet gaan om de boel te plaatsen. Binnen een uurtje is het werk gedaan. Onvoorstelbaar
dat dit zoveel hoofdbrekens heeft gekost. Maar ja, zoals een bekend NL voetbaltrainer
zei: Je ziet het pas als je het door hebt!
Amfibische status
Dat onze verstagingsperikelen wat langer duren komt
misschien ook gewoon wel omdat we de tijd hebben. De marina is voor een maand
geboekt en er zijn een hoop andere leuke
dingen te doen.
We glijden langzaam aan in een soort van amfibische status. Slapen dan weer aan land en dan weer op de
boot met de gemakken van de marina onder handbereik. We raken gewend aan lange
warme douches en af en toe zelfs een bad. Aan een wasmachine bij de hand. Aan een
supermarkt op fietsafstand en zelfs regelmatig
Jim’s mooie bolide onder onze kont. En bovendien een adres waar we alles wat we
besteld hebben voor komend vaarseizoen kunnen laten bezorgen .
We raken verslaafd aan fietstochtjes over het strand, ontdekken
hoe heerlijk het is om met eb kilometers met de haren in de wind over het harde
zand te scheuren. En brengen gezellige avonden door met Jim en Mary Ann.
'Don't say baby'. En als je dat wel doet moet je je knijper afstaan. Julia's oma en Joris zijn overduidelijk goed in dit spel. |
We wachten nog een flinke storm af in Hilton Head maar dan wordt het toch echt tijd om het warmere weer op te zoeken. Mare Liefs, Karin |
Wat een fantastisch half jaar is het geweest waarin we veel van jullie hebben mogen genieten💝 |
Wat een goed verslag weer en heerlijk dat jullie zoveel tijd hebben kunnen doorbrengen met Wouter, Joris en Julia en fam en jullie kleindochtertje in wording! Wens jullie goede reis and a Very Merry Christmas and Happy 2024! 😘😘
BeantwoordenVerwijderenDankjewel en eensgelijks 🎄✨️
BeantwoordenVerwijderen